Ο Νόελ Κλάρκ υπήρξε και ακόμα είναι μια ελπίδα για το νέο βρετανικό σινεμά. Βραβευμένος με BAFTA και με μια ταινία ( Adulthood) που έδειχνε τι σημαίνει να μεγαλώνεις στα προάστια του Λονδίνου, πάντα χαρακτηριζόταν από μια τόλμη και ένα ρεαλισμό.

Εδώ λοιπόν επιστρέφει με μια ταινία που θυμίζει κάπως την προηγούμενη του και κάπως το Sex and the City. Η ιστορία των τεσσάρων γυναικών που προσπαθούν να ορίσουν τη ζωή τους και τα θέλω τους, μπλέκει σε ένα δαίδαλο από μέτριες ερμηνείες και ένα κακό σενάριο. Παρ’ όλες τις αγνές του προθέσεις, τις cameo εμφανίσεις του Κέβιν Σμιθ, του ίδιου, της Eve και άλλων και την προσπάθεια για το χτίσιμο μιας σκοτεινής ατμόσφαιράς, ο Κλάρκ δεν καταφέρνει να αποφύγει το χάος. Και για να μην είμαστε άδικοι θαυμάζουμε το θάρρος του Νόελ Κλάρκ, αλλά αυτή τη φορά μάλλον παρασύρθηκε.

Με αναφορές στο Pulp Fiction αλλά και στο Adulthood αυτό το νέο νουάρ με στοιχεία ψευδοφεμινισμού έχασε το δρόμο του και δεν είμαστε σίγουροι αν ο Νόελ Κλάρκ καταφέρνει να μιλήσει για το σύγχρονο urban Λονδίνο με μια γλώσσα που να αντιπροσωπεύει κάποιον, περισσότερο καταφέρνει να παρουσιάζει καρικατούρες.

Κατερίνα Εξερτζόλγου