Καινούργιο, ζωγραφιστό πόνημα της Fox, δύο χρόνια μετά το εξαιρετικό sequel του «Η Εποχή Των Παγετώνων», είναι αυτή, η εξαιρετικά ευφάνταστη διασκευή της ομότιτλης ιστορίας του αρχετυπικού δημιουργού παιδικής λογοτεχνίας Τεντ Γκέισελ, που υπέγραφε τη δουλειά του με το ψευδώνυμο Δρ. Σους. Και όπως εκείνος, στη συγκεκριμένη διήγηση φέρνει σε -απίθανη και όμως δυνατή- επαφή δύο εκ διαμέτρου αντίθετα πλάσματα (τον γιγάντιο Χόρτον με τον λιλιπούτειο δήμαρχο της κοινωνίας των Χου), έτσι και η Fox βρίσκει την -αφάνταστη αλλά άκρως γόνιμη- χρυσή τομή ανάμεσα στην τελευταία τεχνολογία κι ένα κλασικό παραμύθι.
Η «κάμερα» χορεύει σαν ανάλαφρο αλλά επίμονο αεράκι μέσα από την πυκνή, γεμάτη εκπλήξεις χλωρίδα της ζούγκλας ή τα καμπυλωτά, σαν ζαχαρωτά κτίρια των Χου, σε μεθυστικά traveling (σαν αυτό της αρχής), παιχνιδιάρικα συναρμολογημένες σεκάνς (την άνοδο του μοναχογιού του Δημάρχου στο εγκαταλελειμμένο αστεροσκοπείο ή το πέρασμα της ετοιμόρροπης γέφυρας από τον Χόρτον) και εύγλωττες αλλαγές στη γωνία λήψης (βλέποντας τους ήρωες είτε από χαμηλά κοιτώντας προς τα πάνω, είτε από ψηλά κοιτώντας προς τα κάτω κάνει προφανές όχι μόνο το πόσο σχετικό, αλλά και το πόσο ασήμαντο είναι το μέγεθος ως έννοια μέσα στο άπειρο, ασύλληπτο στην ολότητά του, σύμπαν). Εκφράζει επίσης ένα επίκαιρο, φρέσκο χιούμορ, κινηματογραφώντας την αρχή της πορείας του Χόρτον προς το ιδανικό ως καταφύγιο των Χου, βουνό, σαν γιαπωνέζικό anime, με στακάτο μοντάζ, χωρισμό της οθόνης σε παράθυρα, αδρές γραμμές και επίπεδα χρώματα.
Εφευρίσκει απείρου κάλλους, σουρεάλ εικόνες (όπως η βουτιά του Χόρτον μέσα σε μια ροζ θάλασσα, λίγο πριν το τέλος). Και μεταφράζει την χαρακτηριστική υπερ-κινητικότητα κάθε μυός του σώματος του Κάρεϊ σε έναν εξαιρετικά ευλύγιστο ελέφαντα που αψηφά τη βαρύτητα. Η ατρόμητη φαντασία της, όμως, δεν καταφέρνει να εξαλείψει, παρά μόνο να απαλύνει κάποιες από τις λιγότερο διαχρονικές, παλιομοδίτικες πτυχές του παραμυθιού που αφηγείται (για παράδειγμα, η μονόχνοτη, αυστηρή μαμά-καγκουρό μια ανάσα απέχει από το κλισέ της κακιά μάγισσας ή ακόμα και από εκείνο της femme-fatale), κάνοντας το αποτέλεσμα ελάχιστα πρωτότυπο. Κωμικό για όλους. Συγκινητικό κυρίως για τους μπαμπάδες και τους γιους τους.
Ιωάννα Παπαγεωργίου
