Πιστό στην ανία που προκάλεσαν οι αποτυχημένοι προκάτοχοί του (βλέπε «Τα Χρονικά Της Νάρνια» και το πιο πρόσφατο «Η Ανατολή Του Σκότους»), δηλαδή κακοφτιαγμένα φανταστικά έπη για αποχαυνωμένα παιδάκια, τα «Χρονικά Του Σπάιντεργουικ» καταφέρνουν να συγκεντρώσουν μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες ένα απροσδόκητο αριθμό κλισέ οικογενειακής κατανάλωσης -έφηβους να επαναστατούν, πατρικά πρότυπα να καταρρίπτονται, οικογενειακά μυστικά να αποκαλύπτονται κτλ κτλ- γαρνίροντάς τα με πλειάδα ομιλούντων πλασμάτων και μία τουλάχιστον εμφάνιση ξοφλημένου σταρ για κερασάκι.

Ο σατανικός Κρίστοφερ Εκλεστον της «Ανατολής Του Σκότους» παραχωρεί τα γοτθικά κουρέλια του στον εξίσου κακεντρεχή Νικ Νόλτε, που τυχαίνει επίσης να καταδιώκει τον ανήλικο, πλην χαρισματικό, πρωταγωνιστή. Εάν μπορεί να καυχηθεί οποιασδήποτε πρωτοτυπίας, τότε θα είναι ασφαλώς η πλήρης απουσία κινήτρων. Ο Νόλτε / Μουλγκαράθ θέλει να κλέψει το μαγικό βιβλίο και να σκοτώσει τους πάντες γιατί... έτσι! Η δημιουργική ξηρασία που έχει πλήξει τον τελευταίο καιρό τη βιομηχανία του παιδικού θεάματος όχι μόνο δεν έχει φρενάρει τη ρουτινιάρικη παραγωγή φανταστικής περιπέτειας, αλλά χρησιμεύει πλέον ως άλλοθι απόλυτης σεναριογραφικής τεμπελιάς. Πάλι καλά που τα ψηφιακά τέρατα δεν πάσχουν από υπαρξιακά, διαφορετικά θα εγκατέλειπαν σύσσωμα το πλατό λόγω έλλειψης πειστικών εξηγήσεων για την καταδιωκτική τους μανία!

Δέσποινα Παυλάκη