SΕCRΕΤ SUNSHINE/ ΣΕΝΑΡΙΟ Λι Τσανγκ-Ντονγκ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ Τζέον Ντο-γιεόν, Σονγκ Κανγκ-χο, Τζο Γιέονγκ-Ζιν, Κιμ Μι-Κιούνγκ ΔΙΑΡΚΕΙΑ 142 ΔΙΑΝΟΜΗ ΑΜΑ films
Θα μου επιτρέψετε να αρχίσω με ένα τόσο δα spoiler: ο τίτλος της ταινίας, δηλαδή το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε γι αυτήν, παραπέμπει ευθέως στο τελευταίο πλάνο της. Πράγμα που σημαίνει ότι ο βασανισμένος, ώρες ώρες σε σημείο (αυτο)αναίρεσης, οπτιμισμός της είναι τελικά η λεπτή κλωστή που θα ενώσει τα δύο άκρα της, λειτουργώντας περίπου σαν προγραμματική διακήρυξη. Ο,τι κι αν συμβεί σε μια ανθρώπινη ζωή / μια κινηματογραφική μυθοπλασία, εκείνο το τελευταίο πλάνο μπορεί να διεκδικεί τη θέση ενός ιδιότυπου «διδάγματος», όχι ακριβώς ηθικού, ίσως υπαρξιακού. Ο,τι κι αν συμβεί; Ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης, συγγραφέας και πρώην υπουργός Πολιτισμού της χώρας του γνέφει το κεφάλι καταφατικά, ωθώντας άφοβα τα όρια του σεναρίου του σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο-σπαζοκεφαλιά και της θαυμάσιας πρωταγωνίστριάς του στο αρμονικό συνταίριασμα παραφοράς, απόγνωσης και ελπίδας σε αξιοθαύμαστες παραλλαγές. Στον αντίποδα, η κάμερά του πασχίζει συνεχώς να απογυμνώσει τη φορτωμένη αφήγηση από τον εγγενή μελοδραματισμό της, λησμονεί όμως ότι από την πολλή προσπάθεια κάνει ανεπιθύμητα αισθητή την παρουσία της. Στην αναζήτηση του επιθυμητού ύφους που θα αφομοιώνει μελό, φάρσα, κοινωνική κριτική, ακόμα και ψυχολογικό θρίλερ, είναι λίγο δύσκολο να καταπιαστείς απερίσπαστος με προβλήματα που κάποτε απασχολούσαν έναν Κισλόφσκι.
Κωνσταντίνος Σαμαράς
