MICHAEL CLAYTON: Του Τονι Γκιλροϊ

20.12.2007
Επιφορτισμένος με τις κατεξοχήν «βρόμικες» δουλειές ενός μεγάλου δικηγορικού γραφείου, ο Μάικλ Κλέιτον θα πρέπει αυτήν τη φορά να ισορροπήσει ανάμεσα στην «αποστασία» ενός φίλου και συναδέλφου του και τα συμφέροντα μιας εταιρείας - κολοσσού

ΣΕΝΑΡΙΟ Τόνι Γκιλρόι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ Τζορτζ Κλούνει, Τομ Γουίλκινσον, Σίντνε Πόλακ, Τίλντα Σουίντον ΔΙΑΡΚΕΙΑ 119 ΔΙΑνομη ODEON

Με φωνή τσακισμένη αλλά σίγουρη, ένας άντρας μονολογεί σε voice over, ανακοινώνοντας ότι τα όριά του έχουν εξαντληθεί, ότι πρέπει να περάσει στην αντίπερα όχθη. Κάπως έτσι ξεκινάει το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τόνι Γκιλρόι, που μεταξύ άλλων έχει υπογράψει το σενάριο της κατασκοπικής τριλογίας του «Βourne». Μη βιαστείτε να κάνετε λόγο για στροφή 180 μοιρών, καθώς ο ήρωας του Ματ Ντέιμον μοιάζει αρκετά με τον μεγαλοδικηγόρο που υποδύεται ο κολλητός του, Τζορτζ Κλούνει: εάν ο ένας αναζητούσε την ταυτότητά του βάζοντάς τα με τη CIA και τη δική του αμνησία, ο άλλος πρέπει εδώ και τώρα να προσδιορίσει εκ νέου τον εαυτό του τη στιγμή που βρίσκεται ανάμεσα σε συμπληγάδες.

Κατά κάποιον τρόπο, ο Μάικλ Κλέιτον είναι πράγματι ο Τζέισον Μπορν του φωτογενώς διεφθαρμένου σύμπαντος των μεγάλων εταιρειών, εγκλωβισμένος όμως εδώ σε ένα συνωμοτικό σενάριο όλο φλασμπάκ, μυστικά και ψέματα. Με ύφος εξουθενωμένο αλλά σαγηνευτικό και επιμελώς ατημέλητα γένια δύο ημερών, ο Κλούνει ξέρει αν μη τι άλλο πώς να του δώσει ζωή. Και να επιτελέσει, επιπλέον, το «λειτούργημα» του fixer ως προς την ίδια την ταινία, που έχει ανάγκη από ένα ρυμουλκό κύρους για να τη φέρει στα χωρικά ύδατα των «σκεπτόμενων» του είδους. Διότι πώς αλλιώς να βουλώσεις τις τρύπες στο γνωστό παραμύθι των κακών-εταιρειών-και-γοητευτικών-αμοραλιστών-σε-κρίση, που μπάζει νερά από παντού;

Κωνσταντίνος Σαμαράς