Αν και έχουμε βάσιμες υποψίες ότι ο ελληνικός τίτλος επιλέχθηκε επίτηδες απ’ την εταιρεία διανομής ώστε να προκαλέσει σύγχυση σε αφηρημένους σινεφίλ που ήθελαν στην πραγματικότητα να δουν το Σιωπηλό Μάρτυρα (βλέπε Χίτσκοκ), ο Σιωπηλός Εφιάλτης έχει κι αυτός τις χάρες του. Για την ακρίβεια είναι το πιο ξεκαρδιστικό θρίλερ που έχω δει φέτος, χωρίς να έχει την παραμικρή πρόθεση να προκαλέσει έστω και μισό μειδίαμα.

Ο Χέιντεν Κρίστενσεν ? που εξελίσσεται σε πρώτης τάξεως μαϊντανός ? στη συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει ακίνδυνος αφού κατά το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι αναίσθητος! Ως πλούσιος αλλά υπερευαίσθητος εκατομμυριούχος, ερωτεύεται παράφορα τη γραμματέα του (Τζέσικα Άλμπα), που αναλαμβάνει ευσυνείδητα να του δείξει πως ζει ο λαουτζίκος. Πέραν των εμφανών κλισέ, το βασικότερο πρόβλημα της ταινίας είναι ότι όλα τα παραπάνω τα πληροφορούμαστε από τον πρωταγωνιστής ενώ παραληρεί στο τραπέζι του χειρουργείου.

Κατόπιν αποτυχημένης αναισθησίας ο Κρίστενσεν όχι μόνο ακούει τους γιατρούς να τον ανοίγουν αλλά το νιώθει κιόλας, μέχρι που ανακαλύπτει κάτι που θα τον αναγκάσει να προβεί σε μια impromptu εξωσωματική εμπειρία: Η αγαπημένη του Τζέσικα είναι μπλεγμένη σε ιατρική ίντριγκα που φιλοδοξεί να τον στείλει στα θυμαράκια για να τον απαλλάξει από τα περιττά του εκατομμύρια! Η μητέρα του εντωμεταξύ (η χαροκαμένη Λένα Όλιν), παρακολουθεί τα πάντα από την αίθουσα αναμονής (τα πάντα σχεδόν εκτυλίσσονται εντός νοσοκομείου) καταστρώνοντας ένα δικό της σχέδιο για να τον γλιτώσει. Το φινάλε είναι απίστευτο κι όμως αληθινό, αλλά καλύτερα να το δείτε με τα ίδια σας τα μάτια αλλιώς θα νομίζετε ότι σας κάνω πλάκα!

Δέσποινα Παυλάκη