Τρία χρόνια πολιορκούσε ο παραγωγός Σκοτ Στάιντορφ τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές προκειμένου να εξασφαλίσει τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά ενός από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία όλων των εποχών. Δυστυχώς όμως η αναμονή των εκατομμυρίων θαυμαστών διόλου δεν αποζημιώθηκε, καθώς η ταινία του Μάικ Νιούελ παρά το πολύχρωμο εξωτικό φόντο της Κολομβίας στο μεταίχμιο του 19ου αιώνα παραμένει ένα άχρωμο, λουσάτο άρλεκιν εποχής.

Πουθενά δε θα βρείτε το πάθος και την οδύνη του ανεκπλήρωτου έρωτα που ξεχείλιζε από τον λογοτεχνικό προκάτοχό του, παρά την σε γενικές γραμμές πιστή σεναριακή διασκευή. Η ιστορία του Φιορεντίνο και της Φερμίνα που περιμένουν 52 ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρώσουν τον έρωτά τους μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη σαν ένα άψυχο κλασικό εικονογραφημένο με αθέλητα κωμικές σκηνές, χάρτινους χαρακτήρες (καθόλου δεν βοηθά και το παχύ στρώμα μακιγιάζ προκειμένου οι ίδιοι ηθοποιοί να υποδύονται τους ήρωες σε μεγάλη ηλικία) και φτηνό συναισθηματισμό που κανέναν δε συγκινεί πραγματικά στη θέση του μαγικού ρεαλισμού που ανέδειξε το έργο του Μαρκές σε ένα από τα λογοτεχνικά αριστουργήματα του αιώνα μας.

Θανάσης Πατσαβός