Ένα ζευγάρι χωρίζει, δύο ηλικιωμένοι αναπολούν το κοινό παρελθόν τους, μια σκηνή ζήλιας, ένα «χαρούμενο» ζευγάρι λίγο πριν το διαζύγιο, δύο γκέι συζητούν το ενδεχόμενο να αποκτήσουν παιδί. Αυτά και μερικά άλλα επεισόδια λαμβάνουν μέρος στο φιλμ του πρωτοεμφανιζόμενου Εντ Μπλουμ. Έχοντας στη διάθεση του ένα αξιοζήλευτο ensemble cast, απαρτιζόμενο από γνωστούς και ταλαντούχους βρετανούς ηθοποιούς και με φόντο ένα πανέμορφο πάρκο του βόρειου Λονδίνου, ο Μπλουμ θέλει να συνθέσει ένα σπονδυλωτό κωμωδιοδράμα με θέμα τις διαπροσωπικές σχέσεις, τον έρωτα και το σεξ.

Δυστυχώς όμως το μόνο που καταφέρνει είναι να μας δώσει ένα τηλεοπτικών προδιαγραφών φιλμ, χωρισμένο σε ενίοτε ανέμπνευστα, μπανάλ γραμμένα, αλλά και πολλες φορές υπερβολικά επεισόδια. Χωρίς να μπλέκονται μεταξύ τους, κάθε επεισόδιο του φιλμ θυμίζει μέρος ανάλαφρης αγγλικής τηλεοπτικής σειράς και σταδιακά η ακατάσχετη φλυαρία των πρωταγωνιστών προκαλεί ανία στο θεατή. Με μια υπερβολικά ανάλαφρη διάθεση, η ταινία ακολουθεί ένα μονότονο ρυθμό και οι όποιες σεναριακές εκπλήξεις φαντάζουν αφελείς και υπερβολικές. Περισσότερο ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία των δύο ηλικιωμένων που «παίζει» ενδιάμεσα στις υπόλοιπες αυτόνομες σκηνές με τους Αϊλίν Άτκινς και Μπέντζαμιν Γουίτροου να δίνουν τις καλύτερες ερμηνείες στο όλο φιλμ.

Παρόλο που η ιδέα των διαφορετικών ζευγαριών που συζητούν σε αληθινό χρόνο τα προσωπικά τους σε ένα τεράστιο πάρκο φαντάζει ενδιαφέρουσα, οι «Σκηνές Σεξουαλικής Φύσης» τελικά αποτυγχάνουν να δικαιώσουν τις αρχικές προσδοκίες που πηγάζουν από το όλο εγχείρημα, αλλά και από το φαινομενικά «προκλητικό» τίτλο τους.

ΝΩΝΤΑΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ