Ο δημιουργός της πιο θρυλικής ζόμπι τριλογίας του σινεμά επιστρέφει αμετανόητος στον τόπο του εγκλήματος με μια τέταρτη, ακόμη πιο σκοτεινή προσθήκη: τη γη των ζωντανων νεκρων.
Συνέντευξη στον Λουκά Κατσίκα
Γιατί διαλέξατε να αφιερώσετε την καριέρα σας σ' ένα συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, το οποίο μάλιστα εξακολουθεί να μην χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους κριτικούς;
Ουδέποτε θέλησα να πειραματιστώ με διαφορετικά πράγματα πέρα από το είδος του τρόμου κι αυτό στάθηκε προσωπική επιλογή. Οσον αφορά τις ταινίες με ζόμπι, ασφαλώς και απαρτίζουν ένα άκρως ιδιωματικό κομμάτι του σινεμά, έχουν παρ όλα αυτά μια σπάνια ικανότητα να γίνονται άνετα προσπελάσιμες σ' ένα ευρύτατο κοινό, επειδή στηρίζονται σε μια απλούστατη και εύκολα αναγνωρίσιμη μυθολογία. Εγώ χρησιμοποίησα τη συγκεκριμένη μυθολογία για να αποτολμήσω μια κριτική της αμερικανικής πραγματικότητας των τελευταίων δεκαετιών.
Ποια είναι η σημαντικότερη διαπίστωση που κάνατε;
Οτι τα πράγματα έχουν κατορθώσει τριάντα χρόνια τώρα να μένουν ίδια. Η Αμερική εξακολουθεί να υφίσταται τις ολέθριες επιλογές των ανθρώπων που την κυβερνούν.
Δεδομένου ότι όλες οι ταινίες ζόμπι που έχετε υπογράψει χρησιμεύουν ως εξαιρετικές κοινωνικοπολιτικές παραβολές, ποια είναι η αλληγορία που κρύβεται πίσω από την καινούργια σας ;
Προσπάθησα να πλάσω μια συμβολική αλλά αρκετά ξεκάθαρη εικόνα των σημερινών ΗΠΑ. Μια χώρα απομονωμένη από τον υπόλοιπο πλανήτη, η οποία ζει με τις μεγάλες ιδέες της και με την ψευδαίσθηση ότι είναι ανίκητη και απροσπέλαστη, επειδή την προστατεύουν οι υδάτινες εκτάσεις που τη χωρίζουν από τον έξω κόσμο, με τον πληθυσμό να βρίσκεται χωρισμένος σε γκέτο ανάλογα με τις πεποιθήσεις του, την κυβέρνηση να εξασκεί αυθαίρετα την εξουσία από την κορυφή ενός πύργου και τη στρατιά των ζόμπι να προσπαθεί να εγκαθιδρύσει την δική της νομοτέλεια.
Τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν οι νεκροζώντανοι των ταινιών σας;
Αντίθετα με την πεποίθηση αρκετών ότι ανέκαθεν έπαιζαν το ρόλο της σιωπηλής πλειοψηφίας, τα ζόμπι στάθηκαν για μένα πάντα μια τέλεια μεταφορά για την επανάσταση, τον λαϊκό ξεσηκωμό. Αν τύχαινε πάντως οι νεκροί του παρελθόντος να ξυπνούσαν ποτέ από τους τάφους τους, σας το λέω: η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα την είχε πολύ άσχημα!
Πιστεύετε ότι τέτοιου είδους υπαινιγμοί θα γίνουν αντιληπτοί από το κοινό που θα δει την ταινία στην Αμερική;
Δεν το νομίζω και ξέρετε γιατί; Επειδή το 90% των ανθρώπων οι οποίοι πηγαίνουν σινεμά στις ΗΠΑ δεν θέλουν να απασχολούν πλέον το μυαλό τους με πολλές σκέψεις. Το μόνο που επιθυμούν είναι να περάσουν ένα ευχάριστο δίωρο και τίποτα παραπάνω. Γι αυτό και πληθαίνουν κάθε χρόνο όλες αυτές οι εγκεφαλικά νεκρές ταινίες. Αυτές ζητά ο κόσμος να δει, αυτές προσφέρουν τα στούντιο.
Γράψατε τη Γη Των Ζωντανών Νεκρών θέλοντας να επωφεληθείτε από την πρόσφατη αναγέννηση των ταινιών ζόμπι στις αίθουσες ή σχεδιάζατε την ταινία από καιρό;
Για να μιλήσω συγκεκριμένα, είχα παραδώσει ένα πρώτο σενάριο του φιλμ λίγους μήνες πριν την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, μετά τα συμβάντα, όμως, κανείς δεν ήθελε να το αγγίξει, οπότε κλειδώθηκε σε κάποιο συρτάρι. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να ξαναγράψουμε το φιλμ, προσαρμόζοντάς το πλέον στις μέρες του τρομοκρατικού πανικού που έσπειρε η διακυβέρνηση Μπους. Το γεγονός ότι οι ταινίες ζόμπι επανήλθαν στη μάζα εκείνο τον καιρό ήταν καθαρή σύμπτωση, αν και η Universal άρχισε ουσιαστικά να διαπραγματεύεται μαζί μας μετά την κυκλοφορία του 28 Μέρες Μετά, το οποίο μάλιστα δεν έχει τύχει ακόμη να δω...
Είδατε, όμως, το ριμέικ στο δικό σας Ξύπνημα Των Νεκρών. Θα μου πείτε πώς σας φάνηκε;
Κοιτάξτε, ήταν αρκετά καλύτερο από αυτό που περίμενα. Για να είμαι, όμως, ειλικρινής, αισθάνθηκα ότι όσο περνούσε η ώρα απομακρυνόταν από την ουσία για να καταλήξει τελικά στη γνωστή ποπ κορν συνταγή. Πρέπει να σας πω ότι από την άλλη μου άρεσε πολύ το Shaun Of The Dead.
Γυρίσατε τη Νύχτα Των Ζωντανών Νεκρών υπό καθεστώς πλήρους ελευθερίας, όπου δεν υπήρχαν καθόλου χρήματα, χρησιμοποιούσατε την καλύβα των γυρισμάτων για να ζείτε, τρεχούμενο νερό δεν υφίστατο και χρειαζόταν να πλένεστε σε γύρω ποτάμια. Πόσο διαφορετική ήταν εκείνη η εμπειρία σε σχέση με τις ανέσεις που πρόσφερε η φετινή υποστήριξη ενός μεγάλου στούντιο;
Μπορώ να σας βεβαιώσω ότι τα υδραυλικά αυτή τη φορά δούλευαν μια χαρά (γέλια). Κατά τα άλλα οι συνθήκες παρέμειναν ίδιες. Μην φανταστείτε ότι είχαμε πολλά χρήματα και γι αυτή την ταινία. Το γύρισμα διατήρησε την ίδια τραχύτητα με παλιά, τον ίδιο αυτοσχέδιο τρόπο, κάτι το οποίο εμένα δεν με ενοχλεί, γιατί έτσι έχω μάθει να κάνω σινεμά.
Πολλοί σκηνοθέτες λειτουργούν δικτατορικά. Εσείς, αντίθετα, φημολογείται ότι δουλεύετε σε συλλογικό επίπεδο. Εκεί νομίζετε ότι οφείλεται το ότι κατορθώσατε τόσα χρόνια να επιβιώσετε έξω από το χολιγουντιανό κύκλωμα;
Κοιτάξτε. Είτε βρίσκεσαι μέσα στο Χόλιγουντ, είτε έξω, αυτός πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να διευθύνεις ένα τσίρκο, όπως θεωρώ πως είναι το γύρισμα μιας ταινίας. Πρέπει να δίνεις κάθε φορά στους ανθρώπους να καταλάβουν ότι αυτό στο οποίο συμμετέχουν είναι σε μεγάλο βαθμό και δικό τους κομμάτι.
Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτή η διογκούμενη επιθυμία του αμερικανικού κοινού για ταινίες τρόμου στις μέρες μας;
Αποτελεί μια δίοδο φυγής, ίσως; Δεν ξέρω... Ο κόσμος έχει γίνει τόσο αποτρόπαιος και φρικτός, ώστε μοιάζει προτιμότερο το να επαναπαύεσαι στην σιγουριά ότι αυτό που βλέπεις είναι μόνο μια ταινία. Είναι ένας τρόπος να εξορκίζεις για λίγο τις συλλογικές φοβίες που καιροφυλακτούν έξω από την αίθουσα.
