Τυπικά αντιπροσωπευτικές της χαράς και της λύπης, του πόθου και της αποστροφής, της οικειότητας και της απόστασης, της σιγουριάς και της αβεβαιότητας, της πίστης και της απιστίας οι πέντε στιγμές- κλειδιά από τη ζωή ενός ανδρόγυνου που επιλέγει ο Φρανσουά Οζόν για να καταδείξει τι στιγματίζει στον έναν ή τον άλλον βαθμό κάθε μακρόχρονη συμβίωση. Η γνωριμία, ο γάμος, η γέννηση ενός παιδιού, το δείπνο μ ένα συγγενικό ζευγάρι, η τελευταία αμήχανη συνάντηση πριν από το διαζύγιο. Μας τα έχουν ξαναπεί, ίσως να σκεφτεί κανείς, όχι όμως από την... ανάποδη, θα απαντήσουμε. Καθώς το 5Χ2 ξεκινά από το τέλος (διαζύγιο) για να καταλήξει στην αρχή (γνωριμία), όχι απλά για να υπερτονιστεί η μόνιμη συνύπαρξη των παραπάνω αντιφάσεων στον ψυχισμό κάθε «δεσμώτη» μιας σχέσης, αλλά και για να αποδειχθεί το αναπόφευκτο της φθοράς και της οριστικής της λήξης. Οσο ο χρόνος θα παραμένει ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, κάθε ερωτικός δεσμός (όπως ουσιαστικά και κάθε τι άλλο, για να θυμηθούμε και τον αφορισμό «ο χρόνος καταστρέφει τα πάντα» από την άλλη πρόσφατη γαλλική άσκηση... αφηγηματικής αντιστροφής, το ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟΣ του Γκασπάρ Νοέ) είναι καταδικασμένος σε θάνατο, πρακτικό ή θεωρητικό, δηλώνει χωρίς ψευδαισθήσεις ο Οζόν, πιο ευρηματικός, πειθαρχημένος και διαλεκτικός από κάθε άλλη του ταινία.