Στη λίμνη Βικτόρια της Τανζανίας, στη νοτιοανατολική Αφρική, η αλιεία είναι ό,τι απέμείνε για να κρατάει ζωντανή (;) την περιοχή. Κάθε μέρα φεύγουν αεροπλάνα με τόνους ψαριών από τη λίμνη για τα ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ. Ταυτόχρονα πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και το Aids εξαθλιωμένοι κάτοικοι, ψαράδες και παιδιά. Εδώ κανείς «ειδικός» δεν προσφέρει τα φώτα του. Το λόγο έχουν ιερείς, ψαράδες, πόρνες, νυχτοφύλακες και εργάτες με μεροκάματο ένα δολάριο, που έχασαν το φως τους λόγω ανθυγιεινών συνθηκών στα εργοστάσια. Ο Εφιάλτης Του Δαρβίνου είναι σιωπηλά οργισμένος και ανησυχητικός, αλλά αναμφισβήτητα καταδικαστικός για την νέα τάξη πραγμάτων, καθώς με πρόσχημα την παγκοσμιοποίηση απενοχοποιείται η αποικιακή λογική της βιομηχανίας. Α.Κ.