Ενας κόσμος φαντασίας είναι ένας κόσμος διαφυγής από μία πραγματικότητα όπου δεν είσαι ευτυχισμένος. Δεν είναι μια ευκαιρία για να μπουκώσεις την ταινία σου με ακριβά οπτικά εφέ που θα κερδίσουν τα στοιχήματά τους με το box office. Η κινηματογραφική μεταφορά του βραβευμένου βιβλίου της Κάθριν Πέτερσον το καταλαβαίνει αυτό. Η «Τεραμπίθια» είναι το δημιούργημα της φαντασίας δύο γειτονόπουλων που, στα δύσκολα χρόνια της προεφηβείας, δεν βρίσκουν την απαραίτητη στήριξη στο σπίτι και στο σχολείο. Αρπάζοντας το μετέωρο σκοινί πάνω από το ποτάμι που χωρίζει το δάσος στη μέση, νιώθουν ότι κάνουν και το προσωπικό τους άλμα: στην απέναντι όχθη κρύβεται ένα βασίλειο όπου όσα ονειρεύονται με την καρδιά και τα μάτια ανοιχτά παίρνουν μορφή και τους ανταμείβουν. Η δική μας ανταμοιβή είναι ότι τα εφέ συνοδεύουν το συναισθηματικό όραμα, κι όχι το αντίθετο.
Αναμφισβήτητα, η ταινία πέφτει στους ώμους των δύο μικρών πρωταγωνιστών. Ο Τζος Χάτσερσον κουβαλάει στιβαρά τη μελαγχολία του μοναχικού έφηβου και η Αννα Σοφία Ρομπ μοιάζει με συρρικνωμένη -λόγω ηλικίας- αλλά εξίσου λαμπερή Κίρα Νάιτλι.
Το μόνο αρνητικό έχει να κάνει με τις ηλικίες στις οποίες το φιλμ απευθύνεται. Θα λειτουργήσει ως ένα ενδιαφέρον παιδικό δράμα για τη φιλία, αλλά οι ενήλικες θεατές χρειάζονται ένα ακόμα άλμα για να κάνουν την υπέρβαση. Μη στηριχτείτε, όμως, από αυτό το σκοινί γιατί θα πέσετε στο παγωμένο ποτάμι.
ΠΟΛΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ
