Παλιό, καλό ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά. Αυτό είναι το Friends With Money. Αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά, όπως το γύριζαν πριν δύο δεκαετίες. Με σπουδαίους ηθοποιούς (η λέξη είναι λίγη, το παραδέχομαι!), διάλογο που μοιάζει να έχει γραφτεί από έναν σπουδαίο λογοτέχνη, καλοδουλεμένη σκηνοθεσία και ένα μήνυμα που αφήνει χώρο για περαιτέρω συζήτηση...

Μόνο που, εν έτει 2006, όλα τα παραπάνω δεν είναι πια αρκετά. Ο κόσμος έχει αλλάξει, η Αμερική (αυτή κι αν) έχει αλλάξει, το ίδιο το σινεμά έχει αλλάξει. Η ίδια η Χολοφσένερ του Walking And Talking του 1996 έχει αλλάξει, γράφοντας πια το όνομα της με χρυσά γράμματα ως μία από τις σκηνοθέτριες που πέρασαν από το «Sex And The City» και το «Six Feet Under». Και ίσως ενορχηστρώνει πια καλύτερα τις ιστορίες της, αλλά είναι οι ιστορίες της που μοιάζουν προσκολλημένες σε μία άλλη εποχή.

Τα τρία πλούσια ζευγάρια του Friends With Money και η σχέση τους με τη φτωχή και μόνη φίλη τους, η οποία αναγκάζεται να δουλεύει ως καθαρίστρια σπιτιών, μοιάζει ιδανική για (άλλη) μία ταινία που θέλει να μιλήσει για τις πραγματικές αξίες της ζωής. Είναι όμως ακριβώς σε αυτό το σημείο που η Χολοφσένερ δεν έχει αποφασίσει αν τελικά η ηρωίδα της (Τζένιφερ Ανιστον) είναι μία γνήσια... επαναστάτρια κατά του καπιταλισμού και του φορεμένου life style ή μία αποπροσανατολισμένη γυναίκα που απλά δεν έτυχε να είναι πλούσια. Μέσα από αυτήν, οι ιστορίες των τριών ζευγαριών (και κυρίως των τριών γυναικών: Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Κάθριν Κίνερ, Τζόαν Κιούζακ) μοιάζουν σαφώς πιο ενδιαφέρουσες, διαχρονικές και με μία διακριτική κριτική ματιά που φτάνει σε βάθος. Η έλλειψη του σεξ, οι ανούσιες συζητήσεις γύρω από το χρήμα, ο τρόμος του χρόνου που περνάει, η συνήθεια και η ρουτίνα χτίζουν ένα μωσαϊκό προβληματικών ανθρώπινων σχέσεων σε αναμονή κάποιας λύσης που δεν έρχεται - ίσως επειδή αυτοί οι ήρωες φοβούνται μήπως κοιτάξουν πιο βαθιά μέσα τους και ανακαλύψουν ότι είναι οι ίδιοι που πρέπει να τη βρουν.

Προσέξτε τη βασανιστικά ειλικρινή σκηνή με τη Φράνσις Μακ Ντόρμαντ μέσα στο πολυκατάστημα, εκεί που ο θυμός μίας γυναίκας για τη ζωή της θέτει ζητήματα παγκόσμια περί κοινωνικής συμπεριφοράς, σωστού και λάθους και τελικά τρόπων επιβίωσης σε έναν κόσμο που είναι δύσκολος και θα παραμείνει έτσι, αν δεν αποκτήσεις ποτέ τη διάθεση να τον αλλάξεις...

Λίγο πριν το αναπόφευκτο happy end (με όλη την ειρωνία του και όλη την παραμυθένια του λογική), ό,τι έχει συμβεί είναι απλά μία ανολοκλήρωτη και συγκεχυμένη, αλλά ταυτόχρονα τρυφερή και ειρωνική ματιά στο σήμερα. Εστω και με τα μάτια του χθες...