Όλα αυτά είναι εφικτά από τον ιδιοφυή Κεν Καστλ, τον ιδρυτή της K-SOFT, της πιο ισχυρής τεχνολογικής εταιρείας στον πλανήτη. Ο Καστλ δημιουργεί το "Slayers" ένα θανάσιμο παιχνίδι - φαινόμενο, όπου πλούσιοι παίκτες ελέγχουν από τις ανέσεις του καναπέ τους θανατοποινίτες: οι τελευταίοι, έχοντας δεχθεί ένα εμφύτευμα στον εγκέφαλο, δίνουν άνισο αγώνα επιβίωσης, απέναντι στις δολοφονικές τάσεις των πιο εθισμένων στο παιχνίδι, το οποίο εξελίσσεται σε "παγκόσμια εμμονή". Ο Κέιμπλ, ο νούμερο 1 παίκτης, έχοντας φυλακιστεί εσφαλμένα, δίνει έναν εντυπωσιακό αγώνα για να ανακτήσει την ελευθερία του, αλλά και να πάρει εκδίκηση από τον εμπνευστή του παιχνιδιού.

Οι δημιουργοί των δύο «Crank» κινούνται πάλι στη λογική της φουτουριστικής περιπέτειας, αλλά αυτήν τη φορά με λιγότερη αυτοσαρκαστική διάθεση, επιχειρώντας ένα σχόλιο επάνω στη βία των videogames και στη δικτατορική εξουσία που ασκεί η τεχνολογία.
Οι Νεβελντάιν και Τέιλορ φαίνονται να έχουν «ψαχτεί» γύρω από τον κόσμο των πιο σύγχρονων διαδικτυακών παιχνιδιών, αλλά έχουν λιγότερο καρτουνίστικες αφετηρίες και πιο «σοβαρές» προθέσεις από ό,τι θα θέλαμε.

Με καλές στιγμές, αισθητική βγαλμένη από το ψηφιακό μέλλον, γρήγορο ρυθμό και αδρεναλίνη σε άνοδο, η ταινία παρόλα αυτά δεν κατορθώνει να πει κάτι καινούριο, ενώ το σενάριο σε πολλά σημεία αποδεικνύεται αδύναμο. Όσο για τον Μπάτλερ, δε θα μάθουμε ποτέ αν εκτός από τεστοστερόνη, μπορεί να έχει και πλάκα. Όπως ο Τζέισον Στέιθαμ.


Α.Ν.