Iταλικό μελόδραμα ιδανικό για να δέσει ο απογευματινός φρέντο με το βραδινό σουβλάκι, ταινία που κάλλιστα θα μπορούσε κανείς να συναντήσει σε φτιαγμένη για την (μη αγγλόφωνη, αν μη τι άλλο) τηλεόραση, το φιλμ της Μαρία Τονιάτσι αγγίζει με δραματικοανάλαφρα επιφανειακό τρόπο το φλέγον ζήτημα του συμβαίνει όταν σε μια σχέση δεν υπάρχει αληθινή αγάπη. Η προσέγγιση γίνεται μέσω μιας σειράς χωρισμών που θα ήθελαν να έχουν προκύψει περισπούδαστοι, αλλά αντ'αυτού απογειώνουν το φιλμ στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας όταν, ατυχώς για αυτό, η παρατημένη έχει τη μορφή της Μόνικα Μπελούτσι. Κατά τα άλλα, το συναίσθημα είναι πλαστικό μέχρι σημείου μόλυνσης, και γενικά πρόκειται για μια από αυτές τις ταινίας που από τη μία θα μπουν κι από την άλλη θα βγουν. Και δεν ξέρω αν το χειρότερο είναι αυτό, ή το οτι είναι η καλύτερη της εβδομάδας.


ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ