Ο σκηνοθέτης του εξόχως κωμικοτραγικού «Οι Περιπέτειες Της Πρισίλα» ξαναβρίσκει, έστω ως ένα βαθμό, τη χαμένη του φόρμα, μεταφέροντας στο σινεμά το ομότιτλο, επίσης εξόχως κωμικοτραγικό θεατρικό του Νόελ Κάουαρντ.


Διατηρώντας στο ακέραιο το ατρόμητο βρετανικό χιούμορ των πρωτότυπων διαλόγων, ο Ελιοτ σκαρφίζεται μια σάτιρα εποχής που στηλιτεύει την αυτάρεσκη υποκρισία της αγγλικής κοινωνίας των αρχών του περασμένου αιώνα, αλλά δεν πετυχαίνει να αποδεσμευτεί από τις θεατρικές καταβολές της ή να γίνει με οποιοδήποτε τρόπο ουσιαστικά επίκαιρη.


Ωστόσο, καθώς είναι φτιαγμένη με αδιαμφισβήτητο, υπόκωφα αναρχικό (προσέξτε ιδιαίτερα τις ευφάνταστες διασκευές ποπ ύμνων στο σάουντρακ) μεράκι και διαθέτει ως κινητήρια δύναμη της μια σπινθηροβόλα, ερμηνευτική μονομαχία ανάμεσα στην πάντα αλάνθαστη Σκοτ Τόμας και την πρωτόγνωρα ώριμη και ικανή Μπίελ, δεν σε αφήνει ασυγκίνητο.

Απολαυστική και γαργαλιστική σαν ένα ποτήρι σαμπάνια ευφραίνει το μυαλό, χωρίς να το βαραίνει ή να αφήνει ίχνη στην καρδιά.


ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ