Αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες για το δημιουργό αυτής της ακατάληπτης dance performance, συνειδητοποίησα επιτέλους γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα. Γιατί δεν είμαι υποχρεωμένη να καταλάβω.

Τόσο το «Blush» όσο και το «Here After» είναι, και αντιγράφω απευθείας από ξένο δελτίο τύπου, δυο σημαντικά βήματα προς την ολοκλήρωση της πρώτης ταινίας μυθοπλασίας του Βέλγου χορογράφου Βιμ Βαντεκέιμπους, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται εν εξελίξει.


Εάν λοιπόν μιλάμε για χορευτικά βήματα -ακόμα κι αν οδηγούν στη σωστή κατεύθυνση- και όχι για κινηματογραφικές αφίξεις, τότε το πρόβλημα δεν το έχει η ταινία αλλά τα συμφραζόμενα. Τι δουλειά έχουν αυτά τα, πιθανότατα, αξιόλογα δείγματα σύγχρονου χορού στα πλαίσια μιας φυσιολογικής κινηματογραφικής εβδομάδας; Και με τι κριτήρια υποτίθεται ότι θα πρέπει να την προσεγγίσουμε; Προσωπικά δηλώνω αμήχανη, τόσο μπροστά στο «Blush», μια σύγχρονη μεταφορά του μύθου της Ευρυδίκης, όσο και στο «Here After», την ιστορία μιας απομονωμένης κοινότητας, όπου ο πατριάρχης-τύραννος δίνει εντολή για βρεφοκτονία.


Ομολογώ ότι δεν διέκρινα ούτε αρχέγονα μυθολογικά δάση ούτε υπαρξιακά δίπολα, διέκρινα όμως μια νέα τάση στην ελληνική διανομή, που δείχνει πανέτοιμη να οδηγήσει τον Ελληνα θεατή σε νέα επίπεδα κινηματογραφικής σύγχυσης.


ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΥΛΑΚΗ