Oταν οι συνάδελφοί της αρχίζουν να αμφισβητούν την ταυτότητά της, η ηρωίδα αποφασίζει να το σκάσει και να επιδοθεί σ’ έναν άγριο αγώνα επιβίωσης, προσπαθώντας ταυτόχρονα να αποκαταστήσει το όνομά της... Τούτος ο αγώνας της ταινίας «Salt» έχει κάτι από το παλιότερο θρίλερ «Αδιέξοδο», όπου επί δύο ώρες αναρωτιόμασταν αν ο Κέβιν Κόστνερ είναι όντως ο «Γιούρι», ο άνθρωπος των Ρώσων και όχι αξιωματικός του αμερικανικού ναυτικού όπως φαινόταν.

Εχει κάτι κι από την «Επικίνδυνη αποστολή», τον τρόπο που η ηρωίδα αξιοποιεί και το πιο απίθανο αντικείμενο που βρίσκει μπροστά της ή σκαρφίζεται τις πιο τρελές μεταμφιέσεις για να ξεγελάσει τους διώκτες της.

Πάνω απ’ όλα, όμως, σε επίπεδο δράσης και κυνηγητών. Εχει όλα τα γνώριμα κόλπα που έκαναν την τριλογία των περιπετειών με τον αμνησιακό πράκτορα Τζέισον Μπορν τόσο συναρπαστική.

Ή σωστότερα προσπαθεί να τα έχει. Καθώς ο δανεισμός δεν αρκεί, θέλει και έναν στοιχειώδη ρεαλισμό στον τρόπο που παραθέτεις τα τεκταινόμενα, στο πλαίσιο του κατασκοπευτικού μύθου.

Και ο Αυστραλός Φίλιπ Νόις, αν και εξοικειωμένος με το είδος (είχε σκηνοθετήσει τη δεκαετία του ‘90 τα «Παιχνίδια πολέμου» και τον «Αμεσο κίνδυνο» με ήρωα τον πράκτορα Τζακ Ράιαν εκ των μυθιστορημάτων του Τομ Κλάνσι), μπορεί να αποδείχνεται επιδέξιος στα ζαλιστικά κυνηγητά σε ταράτσες και αυτοκινητόδρομους, πάντως καθόλου δεν ενδιαφέρεται να προσδώσει αληθοφάνεια σ’ ένα σενάριο που ούτως ή άλλως προκαλεί κάθε λογική.

Απόλυτα ευθυγραμμισμένη σε τούτο το εξωφρενικό, αν και διασκεδαστικό πού και πού, κολάζ πιθανοτήτων και η Αντζελίνα Τζολί, που εκτελεί τα περισσότερα «νούμερα» καταδιώξεων, σάλτων και βίαιης δράσης ντυμένη στην τσίτα, ταγιέρ ή γούνες, ή σάλια, ανάλογα με το τι βρίσκει κάθε φορά «συμπτωματικά» μπροστά της, λες και πρόκειται για επίδειξη χειμερινής κολεξιόν.

Ρόμπυ Εκσιέλ