Κοιτώντας το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Δήμου Αβδελιώδη με την ασφάλεια της χρονικής απόστασης δύο και βάλε δεκαετιών, είναι φοβερό το πόσο πολύ ξεχωρίζει από τις χρονικά κοντινές του ελληνικές παραγωγές.


Με ελάχιστα λόγια αλλά πολύ συναίσθημα, ο Αβδελιώδης συνεισέφερε τα μέγιστα ώστε να ανασάνει ένα εγχώριο σινεμά εγκλωβισμένο στην κυριολεκτική αναδιατύπωση του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος, και με το λυρισμό του και την ποίηση της εικόνας του πέτυχε την κινηματογράφηση λίγο-πολύ ενός θερινού ονείρου.


Μιας ανάμνησης που νόμιζες πως η σκληρή ενηλικίωση σε είχε κάνει να λησμονήσεις αλλά που στην πραγματικότητα ποτέ δεν έφυγε από μέσα σου.
Κατάθεση ψυχής, ύμνος στη φύση, στη φιλία, στην παιδική αφέλεια, στην ίδια την αξία της ανάμνησης, αυτό το ακατέργαστο διαμάντι σήμανε αλλαγή προς μια νέα σελίδα. Η μουσική (που νόημα έχει να εκτιμηθεί μόνο στο πλαίσιο της εποχής) είναι του Δημήτρη Παπαδημητρίου.


θΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ


Μαζί προβάλλεται και η μικρού μήκους βουβή ταινία του Αβδελιώδη, "Αθέμιτος Συναγωνισμός", από το 1982.