Τρομοκρατημένος αλητάκος τρέχει για τη ζωή του στους σκοτεινούς παράδρομους της νυχτερινής Ουάσινγκτον.
Ο δολοφόνος τον προλαβαίνει και τον εκτελεί εν ψυχρώ. Μία ερευνήτρια της Γερουσίας πέφτει στις γραμμές του μετρό. Στη ζωντανή συνέντευξη Τύπου νεαρός γερουσιαστής καταρρέει μπροστά στους δημοσιογράφους μιλώντας για το θάνατό της, δημιουργώντας ερωτηματικά για τη σχέση τους.
Ρεπόρτερ, και πάλαι ποτέ συμφοιτητής του γερουσιαστή, παρακολουθεί τη συνέντευξη και αποφασίζει να διερευνήσει την υπόθεση. Η εκδότριά του που ζει τον οικονομικό θάνατο των εφημερίδων τον πιέζει για σκάνδαλο και του φορτώνει νεαρή blogger ως συνεργάτιδα.


Στο καταιγιστικό 48ωρο που ακολουθεί η ηθική όλων τεστάρεται, συγκρούεται, δικάζεται. Οσο οι πολιτικές, δημοσιογραφικές, διαπροσωπικές αξίες καταρρέουν με κρότο, θριαμβεύει η ματαιότητα: τι τα θες, αυτή είναι η κατάσταση των πραγμάτων.


Ο Κέβιν ΜακΝτόναλντ («Ο Τελευταίος Βασιλιάς της Σκοτίας») στην πρώτη του συνεργασία με χολιγουντιανό στούντιο, επιχειρεί να μεταφέρει την εξαιρετική μίνι σειρά του BBC στη μεγάλη οθόνη, αλλά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Το Λονδίνο έγινε Ουάσινγκτον και το πολιτικό σκάνδαλο συνεργασίας κυβέρνησης με εταιρείες πετρελαίου μεταλλάχτηκε στις σκοτεινές μεθόδους ιδιωτικοποίησης του πολέμου στο Ιράκ. Αυτή η παράμετρος που θα έπρεπε να μας κρατάει άπνοους στην άκρη της καρέκλας μας αποτυγχάνει.


Από τον εκπαιδευμένο στις ειδικές δυνάμεις δολοφόνο-καρικατούρα, μέχρι τις α λα Syriana ψευτοαναλύσεις παγκόσμιων συνωμοσιών ο ΜακΝτόναλντ μοιάζει να παραπαίει στο τι ταινία θέλει να κάνει, πιεσμένος από το Χόλιγουντ που νιώθει σιγουριά στις συνταγές. Ο οσκαρικός ντοκιμαντερίστας αφήνει όμως τη σφραγίδα του στο κομμάτι που τον ενδιαφέρει (ακόμα και η αισθητική και φόρμα της ταινίας μεταμορφώνεται σε 70s «βρώμικο» δράμα): στην παρουσίαση της κρίσης της δημοσιογραφίας. Δεν ζούμε σήμερα σε διαβρωμένους πολιτικά καιρούς. Πάντα ζούσαμε. Ζούμε σε εξαθλιωμένους δημοσιογραφικά καιρούς.


Σε καιρούς που τα καθημερινά μας Watergate δεν υπάρχουν αξιόπιστοι δημοσιογράφοι να τα ξεσκεπάσουν. Οι εφημερίδες καταρρέουν, φυτοζωούν από τις ιστοσελίδες τους και η είδηση κυκλοφορεί, γρήγορα, αναίμακτα. Αβάσιμα.


Ο Ράσελ Κρόου ερμηνεύει τον δημοσιογράφο αντιήρωα με τον γνωστό του πλουραλισμό στις λεπτομέρειες, ηθοποιοί μεγατόνων (Ελεν Μίρεν, Τζεφ Ντάνιελς) αναλαμβάνουν δεύτερους ρόλους, αλλά αυτός που κλέβει την παράσταση είναι ο Μπεν Aφλεκ. Στιβαρός, αποκαλυπτικός, για πρώτη φορά ηθοποιός.


ΠΟΛΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ