Η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς μοιάζει να έχει κατασταλάξει στο είδος ταινιών που της ταιριάζει καλύτερα και δεν λέει να μας αφήσει σε ησυχία. Για ακόμη μια φορά καταπιάνεται με μια ρομαντική κομεντί που ναι μεν ξεχειλίζει από ρομάντζο αλλά το μόνο γέλιο που προκαλεί, είθισται να το αποκαλούμε νευρικό.
Η Τζόουνς εδώ υποδύεται την Σάντι, μια σαραντάρα με δύο παιδιά (milf) η οποία όταν μαθαίνει ότι ο άνδρας της έχει αναπτύξει εξωσυζυγικές δραστηριότητες παίρνει τα μούλικα και τραβάει προς Μεγάλο Μήλο μεριά. Εκεί ζει το αμερικάνικο όνειρο καθώς βρίσκει μέσα σε λίγες ώρες την ιδανική δουλειά, το τέλειο διαμέρισμα και έναν ελκυστικό 25άρη για μπέιμπι σίτερ των παιδιών της. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες αποφασίζει να τα φτιάξει μαζί του και τελικά καταλήγει να μείνει έγκυος. Εκεί όμως που όλα έχουν βρει τον δρόμο τους και ο νεαρός Άραμ ετοιμάζεται να φύγει απ’ τους γονείς του και να ζήσει με την καινούρια του οικογένεια, το ζευγάρι μαθαίνει πως τελικά η εγκυμοσύνη αποδείχθηκε ανεμογκάστρι. Η Σάντι τότε αποφασίζει να δει τα πράγματα ρεαλιστικά και να αφήσει τον Άραμ να ζήσει την ζωή του.
Από εκείνη την μέρα περνάνε 5 χρόνια κατά την διάρκεια των οποίων ο Άραμ ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο ενώ κάπου στην πορεία υιοθετεί και έναν πιτσιρικά. Η Σάντι απ’ την άλλη χτίζει συνεχώς της πετυχημένη της καριέρα σε έναν τηλεοπτικό σταθμό. Και επειδή θλίψη, απογοήτευση και λοιπά αρνητικά συναισθήματα δεν χωρούν στον κόσμο αυτό μετά από 1826 μέρες που δεν έχουν την παραμικρή επικοινωνία συναντιούνται τυχαία σε ένα εστιατόριο όπου βρίσκονται με τις οικογένειές τους, κάθονται όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και τελικά χωρίς να ειπωθεί το παραμικρό, τα ξαναφτιάχνουν.
Ο ιδιοκτήτης του βίντεο κλαμπ της γειτονιάς μου είναι άνθρωπος μερακλής. Έχει ζωγραφίσει με το χέρι κάτι πολύ κομψά ταμπελάκια που χωρίζουν τις ταινίες σε κατηγορίες. Ένα από αυτά έχει περιμετρικά σχέδια από τριαντάφυλλα και γράφει: "αισθηματικές κωμωδίες". Η συγκεκριμένη κατηγορία φροντίζει να μην μας αφήνει παραπονεμένους και έτσι κάθε σχεδόν εβδομάδα τουλάχιστον ένας εκπρόσωπός της εμφανίζεται, αλλά όλοι κάνουν το ίδιο λάθος: χάνουν τον δρόμο για το βίντεο κλαμπ και βρίσκουν αυτόν για τις αίθουσες.
Κωστής Θεοδοσόπουλος
