Επανέκδοση του 1974, η "Πρώτη Σελίδα" είναι ένα μαύρο αλληγορικό έπος το οποίο πάνω απ’ το άρμα της κωμωδίας καυτηριάζει μια απ’ τις μεγαλύτερες πληγές την σύγχρονης ιστορίας των κοινωνιών: την παρεκτροπή των επαγγελματιών της πληροφορίας. Ο Μπίλι Γουάιλντερ βασισμένος στο θεατρικό κείμενο των Μπεν Χετς και Τσαρλς Μακ Άρθουρ δημιουργεί μια ταινία που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως το φιλμ που μετέδωσε πιο εύστοχα από κανένα άλλο, την ιογένεια και παρακμή του κλάδου της δημοσιογραφίας.

Το κείμενο αναλαμβάνουν να αναδείξουν οι ογκόλιθοι της υποκριτικής Τζακ Λέμον και Γουόλτερ Ματάου γεγονός που εκτοξεύει το επίπεδο σε δυσθεώρητα ύψη. Σε πλήρη αρμονία με το σενάριο ,Λέμον και Ματάου φροντίζουν με κάθε ατάκα, με κάθε κίνηση του σώματος και με κάθε γκριμάτσα τους να χαρίζουν σε πρώτο επίπεδο το γέλιο. Σε δεύτερο επίπεδο η σλάπστικ σάτιρα αναλαμβάνει να ξεγυμνώσει την παρακμή ενός επαγγέλματος προορισμένου για λειτούργημα το οποίο κατέληξε να εξουσιάζει αλόγιστα την ευτυχία και το μέλλον των ανθρώπων. Η "Πρώτη Σελίδα" είναι ένα φιλμ που στην πραγματικότητα εξετάζει το πώς η δίψα για δόξα, καριέρα και χρήματα μπορούν να υποσκιάσουν τα ανθρώπινα συναισθήματα και τον σεβασμό για τον έτερο. Δεν παίρνει αποστάσεις και αναπτύσσει την προβληματική απ’ την θέση του υποκείμενου που συμμετέχει μιας ατέρμονης και αλαζονικής κούρσας στην οποία το παρόν υπονομεύεται από ένα ουτοπικό μέλλον που δεν έρχεται ποτέ.

Η ταινία του Γουάιλντερ θα παραμένει επίκαιρη όσο ακόμα ο αδίστακτος εκδότης της εφημερίδας Γουόλτερ Μπερνς θα παραμένει η Βίβλος των απανταχού ?εκδοτών?. Κατά τον ίδιο τρόπο, η πληροφορία θα παραμένει ένα ακόμη όπλο που χρησιμοποιήθηκε ανάποδα. Η γραμμή στην "Πρώτη Σελίδα" είναι λεπτή και μερικές φορές η ταινία δεν συνιστά τίποτα λιγότερο από ένα προσεχτικά καλυμμένο με κωμικά πέπλα δράμα, το οποίο ξετυλίγεται σε όλο του το μεγαλείο μέχρι και το ειρωνικό φινάλε.

Κωστής Θεοδοσόπουλος