Δύο χρόνια μετά το τέλος της παραγωγής του, ο "Τελευταίος Προορισμός" φαντάζει σαν υπόλειμμα φαγητού στο πιάτο των εταιρειών διανομής που βρίσκει την τελευταία στιγμή τον δρόμο προς τις αίθουσες. Στην καινούρια του ταινία ο 82χρονος Τζέιμς Αιβορι συνεργάζεται για 24 (!) φορά με την δις βραβευμένη με Όσκαρ σεναριογράφο Ρουθ Πρόουερ Τζαμπβάλα για την μεταφορά της ομώνυμης νουβέλας του Πίτερ Κάμερον στην μεγάλη οθόνη.

Δυστυχώς η ταινία μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ανούσιο fill in τραγούδι που μπαίνει σε ένα πολύ καλό δίσκο απλά για να συμπληρώσει την απαραίτητη χρονική διάρκεια. Το φιλμ καθ’ όλη την διάρκειά του διατηρεί ένα αργόσυρτο, σχεδόν υπνωτικό ρυθμό. Ακόμη και τα φωτογραφικά κάδρα που προσπαθούν να αναδείξουν φυσική ομορφιά των τοπίων της Ουρουγουάης δεν αρκούν για να ισοσταθμίσουν τις κραυγαλέες αδυναμίες του.

Ο Άιβορι καταφέρνει να αποδυναμώσει ακόμη και το αξιοζήλευτο καστ που είχε στην διάθεσή του. Παρόλο που η γεννημένη bitch Λόρα Λίνεϊ και το ξωτικό Σαρλότ Γκαινσμπούργκ διατηρούν το υψηλό τους επίπεδο δεν αποφεύγουν στο τέλος τον πνιγμό σε μια θάλασσα σεναριακής αδράνειας. Ο Άντονι Χόπκινς στον ρόλο του γκέι αδελφού του συγγραφέα είναι απλά διεκπεραιωτικός αλλά σίγουρα πολύ καλύτερος απ΄ τον αρνητικό Όμαρ Μέτγουολι που κατέχει μάλιστα και τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Υπερβάλλον ρομαντικός ζήλος, επιτηδευμένη ατμόσφαιρα και επιδεικτικός λυρισμός όλα ανεπτυγμένα σε δύο ώρες που διαρκούν όσο τρεις. Ο Αιβορι πιο κουρασμένος από πότε μας παραδίδει ένα έργο με άτονη και άτολμη κινηματογραφική γραφή που δεν ξέρω αν προδίδει την ηλικία του αλλά σίγουρα απέχει πολλούς "προορισμούς" απ’ τα "Δωμάτιο Με Θέα", "Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ" και "Τα απομεινάρια μιας μέρας".

Κωστής Θεοδοσόπουλος