Μια ακόμη ταινία που φέρει την ‘υπογραφή’ του Τζαντ Άπατοου ("Superbad", "Παρθένος Ετών 40") φαρδιά-πλατιά, παρότι ο ίδιος δεν εκτελεί παρά χρέη παραγωγού. Σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νίκολας Στόλερ (δημιουργού του επίσης ‘απατοϊκού’ "Όταν Με Παράτησε η Σάρα"), το "Σηκωτός Για τη Συναυλία", κάτω από το προφανές προκάλυμμα του γκροτέσκου σλάπστικ κρύβει μια κωμωδία με κότσια κα φαντασία. Το κεντρικό στόρι είναι βατό και προβλέψιμο: κακομοίρης πρέπει να φέρει σε περας αποστολή που περιλαμβάνει το ίνδαλμά του σε συναυλία, το ίνδαλμά του τον βασανίζει, το ίνδαλμά του τον βασανίζει λίγο ακόμη, ωχ- θα χάσουνε τη συναυλία, α-τελικά προλάβανε τη συναυλία, ναι- τελικά θα μείνουν φίλοι για πάντα. Ο Στόλερ, ωστόσο, χωρίς να αποφεύγει τα κλισέ, αντίθετα, γιγαντώνοντάς τα με πονηριά και μαεστρία, καταφέρνει να περάσει υπογείως μερικά από τα πιο διασκεδαστικά διεστραμμένα αστεία που είδαμε τελευταία στη μεγάλη οθόνη.
Χρησιμοποιώντας στο ρόλο του σάπιου ροκ σταρ τον Άλντους Σνόου (Ράσελ Μπραντ) τον αντιπαθή χαρακτήρα που γνωρίσαμε στη "Σάρα Μάρσαλ", ο Στόλερ ξεκινάει βάζοντας τον πήχυ ψηλά, προσκαλώντας μας παιχνιδιάρικα να δούμε με άλλο μάτι πώς στεκόμαστε απέναντι στις προκαταλήψεις μας ως θεατές. Απέναντί του τοποθετεί, στο κέντρο της ιστορίας, τον Άαρον, τον σχεδόν εξίσου αντιπαθητικό και ταυτισμένο με τις ταινίες του Άπατοου Τζόνα Χιλ, στο ρόλο του κακομοίρη υπαλλήλου που τραβάει τα πάνδεινα μέχρι να φτάσουν στην περιβόητη συναυλία. Τα 100 περίπου λεπτά που μεσολαβούν βέβαια μέχρι να γίνει αυτό θυμίζουν βόλτα με ρόλερ κόστερ: σε απογειώνουν όσο γρήγορα σε ρίχνουν, αδιαφορώντας παντελώς για τις απότομες αλλαγές ταχυτήτων- τόσο που γίνεται διασκεδαστικό.
Η πιο feel-good ταινία της εβδομάδας περιλαμβάνει σκηνές άγριας κραιπάλης με αλκόολ, τρελά ναρκο-τριπ, τον βιασμό ενός άντρα, τον Λαρς Ούλριχ από τους Metallica στο ρόλο του εαυτού του κι ένα τρίο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Όχι ακριβώς η μέση mainstream κωμωδία, ε; Εκεί ακριβώς όμως έγκειται η μαγκιά του Στόλερ: έχοντας στα χέρια του το πιο ανώδυνο σενάριο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει, στήνει μια κωμική εκδοχή του ?Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας?, με τον Παφ Ντάντι να δίνει ρέστα ως πωρωμένο αφεντικό του Άαρον. Τελικά, η απαράδεκτη μετάφραση του "Get Him to the Greek (Theater)" σε "Σηκωτός Για τη Συναυλία" είναι μάλλον το μεγαλύτερο μειονέκτημα αυτής της απολαυστικής κωμωδίας.
Φαίδρα Βόκαλη
