«Πιστεύεις στην αγάπη που χτυπά απότομα αλλά διαρκεί για πάντα;», ρωτά ένας ονειροπαρμένος Ντενί Λαβάν τη Ζιλιέτ Μπινός, που χρησιμεύει στην ταινία ως διαρκές αντικείμενο του πόθου του.
Δύο χρόνια μετά το εντυπωσιακό του ντεμπούτο με το «Boy Meets Girl», ο Λεός Καράξ επιχειρεί να δώσει την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα μέσα από την εξιστόρηση και εικονογράφηση ενός ακόμη τρελού έρωτα, μεγεθύνοντάς τον αυτή τη φορά μέσα από μια ευρύτερη σε φιλοδοξία και σε τρέλα ταινία.
Ενώνοντας το φιλμ νουάρ, το γκανγκστερικό θρίλερ, μια απλοϊκή αλληγορία πάνω στον τρόμο των ημερών του AIDS και το σινεμά του φανταστικού σε μια απροσδόκητη και σε σημεία εξωφρενική πλοκή, ο 26χρονος τότε σκηνοθέτης αναιρεί με αυθάδεια τα πάντα.
Τρέχοντας με σπασμένα φρένα που απειλούν αλλά δεν καταφέρνουν να εκτροχιάσουν την ταινία, ο Καράξ εισχωρεί στο λεξικό της μοντέρνας γαλλικής κινηματογραφίας την έννοια ενός καμικάζι και σπασμωδικά εκστατικού σινεμά που δεν υπακούει σε κανέναν άλλο νόμο, πέραν αυτού της καθαρής παρόρμησης, του ενστίκτου, της δημιουργικής αναρχίας και της συναισθηματικής υπερφόρτωσης.
Σκηνοθέτης χωρίς όμοιό του στο σινεμά της χώρας του (εκτός από τον Γκοντάρ), ο Καράξ πανηγυρίζει με το υπέροχα εκκεντρικό «Mauvais Sang» το πόσο απρόβλεπτο και παράξενα γενναιόδωρο μέσο μπορεί να γίνει μερικές φορές ο κινηματογράφος.
Χαρίζοντας, παρεμπιπτόντως, στο σινεμά της τελευταίας εικοσαετίας μια από τις πιο ευφορικές εικόνες του: Εκείνη του τυφλού από έρωτα Ντενί Λαβάν να κατηφορίζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα ένα Παρισινό πεζοδρόμιο τρέχοντας, την ώρα που το «Modern Love» του Ντέιβιντ Μπόουι ακούγεται από τα ηχεία.
Στη θέση του Λαβάν θα μπορούσε, ασφαλώς, να είναι ο ίδιος ο σκηνοθέτης.
Τον καιρό που γύριζε το συγκεκριμένο φιλμ, είχε ερωτευτεί παράφορα το κορίτσι μπροστά από την κάμερα.
Η σχέση του Καράξ με την 22χρονη τότε Ζιλιέτ Μπινός τον έκανε τόσο ανυπόφορα ευτυχισμένο ώστε τον κρατούσε άυπνο για αρκετά συνεχόμενα μερόνυχτα, αναγκάζοντάς τον να καταφύγει κάποια στιγμή σε υπνωτικά χάπια προκειμένου να αποφύγει την εξάντληση και να μπορεί να ξεκουράζεται στη διάρκεια της μέρας.
Γι’ αυτού ακριβώς του είδους τον ανεξέλεγκτο και απόλυτο έρωτα μιλά, εν τέλει, ολόκληρη η ταινία του.
