Ας ξεκινήσουμε με μια μικρή διευκρίνιση. Το «Casse-Tête Chinois», όπως είναι ο αυθεντικός τίτλος της καινούριας ταινίας του Σεντρίκ Κλαπίς, δεν ακολουθεί μια Γαλλίδα στο Μανχάταν όπως μας πληροφορεί ο ελληνικός τίτλος, αλλά έναν Γάλλο.
Βλέποντας και την ελληνική αφίσα στην οποία φιγουράρει η Οντρέι Τοτού είναι προφανές πως οι διανομείς έχουν ποντάρει στην εμπορική αξία της διάσημης Γαλλίδας ηθοποιού παρόλο που αυτή κάνει την εμφάνισή της στην μεγάλη οθόνη μετά το πρώτο μισό της ταινίας και μάλιστα σε δεύτερο ρόλο.
Στην πραγματικότητα πρωταγωνιστής του τελευταίου (πιθανότατα) μέρους της τριλογίας του Κλαπίς, η οποία ξεκίνησε το 2002 με το «Euroflirt» και συνεχίστηκε με τις «Ρώσικες Κούκλες» το 2004, είναι ο Ρομέν Ντουρί, στον ρόλο του 40άρη Ζαβιέ που ζει με την Αγγλίδα σύντροφό του και τα δυο παιδιά τους στο Παρίσι.
Εκεί, και καθώς προσπαθεί να ολοκληρώσει το νέο του μυθιστόρημα, βλέπει την φαινομενικά ολοκληρωμένη ζωή του σταδιακά να αποδομείται όταν η Γουέντι (Κέλι Ράιλι) του ανακοινώνει πως θέλει να χωρίσουν και να μετακομίσει με τα παιδιά τους στην Νέα Υόρκη.
Αφορμή για αυτή την απόφαση υπήρξε η κίνηση του Ζαβιέ να δωρίσει σπέρμα σην λεσβία φίλη του Ιζαμπέλ (Σεσίλ Ντε Φρανς) έτσι ώστε αυτή και η σύντροφός της να αποκτήσουν παιδί. Όταν τελικά η Γουέντι μετακομίζει στην Νέα Υόρκ,η ο Ζαβιέ αποφασίζει να αλλάξει σελίδα στην ζωή του και εγκαταλείπει το Παρίσι για να βρίσκεται κοντά στα παιδιά του.
Φτάνοντας στην Αμερική όμως, η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο όταν αναγκάζεται να κάνει έναν λευκό γάμο με μια Αμερικανίδα κινεζικής καταγωγής για να εξασφαλίσει την παραμονή του στη χώρα ενώ ταυτόχρονα δέχεται πιέσεις από τον εκδότη του και προσπαθεί να έρθει σε συμβιβασμό με την πρώην σύζυγό του.
Το «κινέζικο παζλ» φαίνεται να συμπληρώνεται όταν τον επισκέπτεται η Μαρτίν (Οντρέι Τοτού) με τα δύο της παιδιά, μια γυναίκα από το παρελθόν που έρχεται για να διεκδικήσει μια θέση στο παρόν του.
Υπογράφοντας και το σενάριο εκτός από την σκηνοθεσία, ο Σεντρίκ Κλαπίς στο νέο του εγχείρημα εκπέμπει σιγουριά σε κάθε καρέ και χειρίζεται με χαρακτηριστική άνεση την ιστορία του, καθιστώντας την προσβάσιμη ακόμη και σε κάποιον που δεν έχει παρακολουθήσει τις υπόλοιπες δύο ταινίες της τριλογίας.
Η καρτποσταλικής ομορφιάς Νέα Υόρκη αποτελεί τον ιδανικότερο καμβά για να ξετυλιχθεί αυτή η ρομαντική κομεντί που αν και σε στιγμές φλερτάρει με το στιλιζάρισμα ενός διαφημιστικού σποτ, διαθέτει κινηματογραφικό ρυθμό και το σημαντικότερο, προσεγγίζει με ανοιχτή καρδιά όλους ανεξαιρέτως τους χαρακτήρες της.
Προβλέψιμο σε σημεία αλλά σε κάθε περίπτωση διασκεδαστικό και feelgood, το «Μία Γαλλίδα στο Μανχάταν» είναι το λιγότερο φιλοσοφημένο ξαδερφάκι της «Before... » τριλογίας του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ που δεν θα αλλάξει τη ζωή σου με το κλισέ του πρόσταγμα αλλά θα σου χαρίσει μια γερή δόση ενέργειας και αισιοδοξίας για τις δύο ώρες που διαρκεί.
