Στις μέχρι τώρα ταινίες που έχει υπογράψει ο Κρίστιαν Μουνγκίου, δημιουργός του «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες, 2 Μέρες» και του «Πέρα από τους Λόφους» και μάλλον ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του πρόσφατα αναγεννημένου σινεμά της χώρας του, η κάμερα κυκλώνει ιστορίες γυναικών από τις λιγότερο ευνοημένες κοινωνικές τάξεις, οι οποίες καλούνται να μαρτυρήσουν ή να έρθουν σε επώδυνη αντιπαράθεση με μια βλοσυρή Ρουμανία των νεωτέρων χρόνων.

Συμπατριώτης του Μουνγκίου, ο Κάλιν Πέτερ Νέτζερ τοποθετεί το δυνατό δράμα του στις μέρες μας, πρωταγωνίστρια συναντάμε, όμως, και πάλι μια γυναίκα, μεγαλύτερης ηλικίας αυτή τη φορά, μεγαλοαστικής προέλευσης και με έναν διαρκή καημό: τα χρήματά της μοιάζουν ικανά να εξαγοράσουν σχεδόν οτιδήποτε υπάρχει, εκτός από την αγάπη και την εκτίμηση του μονάκριβου γιου της, ο οποίος ουδέποτε κατόρθωσε να ξεφύγει από την βαριά μητρική σκιά της και να απογαλακτιστεί.

Εξήντα ετών, μέλος ενός προνομιούχου κύκλου γνωριμιών, κάτοχος ενός παμπόνηρου ταμπεραμέντου και με έναν σύζυγο-κομπάρσο, ο οποίος ποτέ δεν μπόρεσε να κερδίσει στην καρδιά της μερίδιο αντίστοιχο με εκείνο που φυλάει για το βλαστάρι της, η Κορνίλια θα χρειαστεί τώρα να επιστρατεύσει όλες τις ανέσεις και το διπλωματικό της δαιμόνιο προκειμένου να σώσει τον γιο της, ο οποίος κατηγορείται για ανθρωποκτονία εξ αμελείας, έχοντας παρασύρει και σκοτώσει με το αυτοκίνητό του το 14χρονο αγόρι μιας εργατικής οικογένειας.

Ο Νέτζερ ξεκινά από το τραγικό αυτό συμβάν και από την παρατήρηση μιας γονεϊκής σχέσης που σε σημεία αγγίζει την καθαρή παθογένεια. Και σταδιακά, με τη βοήθεια του σεναριογράφου του, διευρύνει τη ματιά του στην απεικόνιση ενός μοντέρνου κόσμου που τελεί υπό διάβρωση και στον οποίο όλα μοιάζουν αναλώσιμα και εμπορεύσιμα, ακόμα και θεμελιώδη ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή και με τον θάνατο. Στο κατώφλι του κόσμου αυτού στέκει η Κορνίλια, ασκώντας την εξουσία που της επιτρέπει η θέση ισχύος στην οποία βρίσκεται και αμπαλάροντας τους πλείστους εγωισμούς της μέσα σε ακριβά γουναρικά.

Την υποδύεται μοναδικά η Λουμινίτα Γκεοργκίου. Γνωστή μας ήδη από τις εμφανίσεις της στις δυο πιο διάσημες ταινίες του Μουνγκίου αλλά και στην έξοχη «Οδύσσεια του Κυρίου Λαζαρέσκου» του Κρίστι Πουίου, η Γκεοργκίου υφαίνει τις υπόγειες νευρώσεις του χαρακτήρα της, τις ανήσυχες πλανοθεσίες του σκηνοθέτη και τα πυκνά διαλογικά μέρη του σεναρίου σε μια εκπληκτική ερμηνεία που σε όλη την διάρκεια του φιλμ σιγοβράζει μέσα από σφιγμένα χείλη και πύρινα βλέμματα για να οδηγηθεί στο κρεσέντο της, λίγα λεπτά πριν το τέλος.

Εκεί, σε μια από τις κορυφαίες σκηνές που μας χαρίζει ο κινηματογράφος για φέτος, η σιδηρά μητέρα σπεύδει να επισκεφτεί το σπίτι της οικογένειας του νεκρού αγοριού με σκοπό να συλλυπηθεί και να ζητήσει συγχώρεση για το δικό της παιδί. Ξεσπάει, ενώπιον των απαρηγόρητων γονιών που υποδέχτηκαν απρόθυμα τη σαλονάτη κυρία στο λιτό καθιστικό τους και στο βαρύ πένθος τους. Πόσο ειλικρινή είναι, ωστόσο, τα δάκρυα που κυλούν στο πρόσωπό της; Και πόσο συνειδητή αυτή η αιφνίδια μεταμέλειά της;

Ο Νέτζερ αφήνει τις απαντήσεις στο κοινό του. Σε όλη την διάρκεια του φιλμ έθετε μόνο τις σωστές ερωτήσεις...