Ο Φατίχ Ακίν καταγράφει την οικολογική καταστροφή και τις κυβερνητικές παρατυπίες κατά τη διάρκεια της κατασκευής μιας χωματερής στο φυσικό περιβάλλον ενός χωριού της Βορειοανατολικής Τουρκίας, τόπο καταγωγής του παππού του. Συνδυάζει περιβαλλοντικά, εθνολογικά, πολιτικά και βιωματικά στοιχεία και η οργή και η συγκίνηση του Ακίν είναι εμφανείς, αν και ο εύλογος συναισθηματισμός του κάνει το φιλμ υπέρ το δέον φολκλορικό και το ξεχειλώνει σε διάρκεια.