Με μια αληθινή ιστορία που μοιάζει να έχει εξαρχής εξασφαλισμένες έντονες συγκινήσεις και σίγουρες οσκαρικές υποψηφιότητες, τα «Μαθήματα Ενηλικίωσης» κατορθώνουν με επιδεξιότητα και αλαφράδα φαινομενικά ασύμβατη με το δυνητικά καταθλιπτικό ή απλά εκκεντρικό θέμα τους να καταρρίψουν τα κλισέ και να ξεγλιστρήσουν από τις ανάλογες προσδοκίες.
Όποιες δηλαδή δημιουργεί η ιστορία του Μαρκ, ενός τετραπληγικού άνδρα, ο οποίος εξαιτίας μιας βαριάς περίπτωσης πολυομυελίτιδας που πέρασε σε νεαρή ηλικία είναι ανίκανος να κινηθεί και καταδικασμένος να περνά τις περισσότερες ώρες της ημέρας καθηλωμένος σε ένα μηχάνημα τεχνητής αναπνοής. Λίγο πριν από τα 40, όμως, ο ακόμα παρθένος Μαρκ αποφασίζει να μυηθεί στο σεξ με τη βοήθεια της Σέριλ, μιας ειδικής θεραπεύτριας.
Με το βάρος να πέφτει εύλογα στις ομολογουμένως εξαιρετικές, θαρραλέες και σωματικά απαιτητικές ερμηνείες του Τζον Χοκς και της Έλεν Χαντ, θα ήταν πολύ εύκολο να παραβλέψει κανείς τη διακριτική αλλά αποτελεσματική σκηνοθεσία και τη λεπτότητα του σεναρίου.
Δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο υπογράφει ο Μπεν Λέβιν, ένας άνθρωπος που γνωρίζει από πρώτο χέρι τις ψυχολογικές και σωματικές επιπτώσεις της συγκεκριμένης ασθένειας, καθώς αντιμετωπίζει και ο ίδιος κινητικά προβλήματα εξαιτίας της.
Βασισμένος σε ένα αυτοβιογραφικό άρθρο του δημοσιογράφου, ποιητή και συγγραφέα Μαρκ Ο’ Μπράιεν, ο Λέβιν κινηματογραφεί με αφοπλιστική ειλικρίνεια, χωρίς σεμνοτυφία αλλά και δίχως περιττές προκλήσεις αυτήν την τόσο προσωπική διαδικασία, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να εκβιάσει τα συναισθήματα του κοινού με το άλλοθι της «βασισμένης σε πραγματικά γεγονότα» ιστορίας του.
Ανάμεσα σε χολιγουντιανές παραγωγές που δεν φείδονται υποτιθέμενων τολμηρών, αλλά κατά βάθος συντηρητικών, σεξουαλικών περιπτύξεων, τα «Μαθήματα Ενηλικίωσης» αποτελούν μια μικρή όαση στον τρόπο που εικονογραφούν τη σεξουαλική αφύπνιση και εκπαίδευση του Μαρκ μέσα από τις σύντομες συνεδρίες του με αυτήν την ανορθόδοξη θεραπεύτρια.
Με όπλο του έναν ακαταμάχητο αυτοσαρκασμό, ο Μαρκ αποφεύγει τον οίκτο, αλλά χωλαίνει και στις πιο απλές καθημερινές δραστηριότητες, τις οποίες είναι ικανός να πραγματοποιήσει μονάχα με την υποστήριξη των βοηθών του.
Όμως εν τέλει η πιο δύσκολη αποστολή που πρέπει να φέρουν εις πέρας οι δύο ήρωες δεν είναι τα τεχνικά προβλήματα που επιφυλάσσει η ιδιαίτερη περίπτωση του Μαρκ, αλλά το σύνδρομο μιας ενίοτε ανεπιθύμητης οικειότητας.
Κι αν ο Μαρκ και η Σέριλ αδυνατούν να την αντιμετωπίσουν παρά τους αυστηρούς κανόνες που θέτουν εξαρχής στην «επαγγελματική» συναλλαγή τους, το φιλμ του Λέβιν μοιάζει να εκφράζει ιδανικά αυτήν την τόσο ανθρώπινη «αδυναμία».
Και το κάνει μέσα από την αυθεντική αμηχανία μιας καθυστερημένης εφηβείας και τις επιπλοκές της ενήλικης ζωής, όπου τα πάντα – οι ρόλοι, τα όρια, τα συναισθήματα – θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρα. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είναι ποτέ.
