Η προτελευταία ταινία της αγγλικής περιόδου της καριέρας του Άλφρεντ Χίτσκοκ, και σίγουρα η πιο διασκεδαστική.

Σε ένα τρένο που διασχίζει τα Βαλκάνια τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια αθώα γκουβερνάντα θα εξαφανισθεί, ενώ μόνο μια συνταξιδιώτισσά της θα επισημάνει το συμβάν, άπαντες οι επιβάτες θα αρνηθούν την ύπαρξη της γηραιάς κυρίας. Πάνω σε αυτό το ντελιριακό σενάριο, ο Χίτσκοκ στήνει μια εκπληκτική κατασκοπική κωμωδία, με φοβερό εσωτερικό ρυθμό, αλλεπάλληλες εκπλήξεις και διαψεύσεις, κάνοντάς μας συνεχώς να αμφιβάλλουμε γύρω από το φαίνεσθαι και είναι των πραγμάτων.

Οι γνώστες του έργου του Χίτσκοκ θα αναγνωρίσουν την φόρμουλα που χαρακτηρίζει πολλά από τα θρίλερ του - ένας αθώος θα μπλεχτεί σε καταστάσεις που τον ξεπερνούν λόγω της περιέργειάς του - αλλά η συγκεκριμένη κατοικείται ευτυχώς από δυνατούς χαρακτήρες και προσεγμένες λεπτομέρειες. Για να μη μιλήσουμε για τους έξοχους δεύτερους χαρακτήρες που πλαισιώνουν τη δράση, όπως το αρσενικό ζευγάρι των φλεγματικών Εγγέζων ή την αινιγματική μις Φρόι, που εξαφανίζεται μυστηριωδώς και εμφανίζεται ξανά με τα χαρακτηριστικά μιας άλλης γυναίκας-κατασκόπου.

Ο Χίτσκοκ ήταν μεταξύ άλλων και ο μετρ των κλειστών χώρων, και τα κουπέ και οι διάδρομοι του τρένου, όπου εξελλίσσεται το μεγαλύτερο κομμάτι της πλοκής, μεταμορφώνονται σε κλειστοφοβικούς χώρους που αντικατοπτρίζουν ιδανικά την κεντρική συνομωσία, και δίνουν ένα καλό δείγμα της λαμπρής καριέρας που ακολούθησε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

[Αναδημοσίευση από το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ]