Δημιουργικό ντοκιμαντέρ, που ξετυλίγει προσωπικά δράματα, αλλά και το πορτρέτο μιας ολόκληρης πόλης. Βέβαια, αν και προσεκτικά επιλεγμένες μετά από πολύμηνη δουλειά, δεν έχουν όλες οι συνομιλίες την ίδια βαρύτητα.

«Κλεισμένο» στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Αμεσης Δράσης Αττικής, το ντοκιμαντέρ του Γεράσιμου Ρήγα αρκείται στο να καδράρει στα πρόσωπα των αξιωματικών που διαρκώς δέχονται κλήσεις για διάφορα περιστατικά και να ακούει, όπως κι αυτοί, τις ιστορίες από την άλλη άκρη της γραμμής.

Εκπληκτικό το εύρημα, μας προτρέπει να σχηματίσουμε ολόκληρες ιστορίες δια του ήχου μονάχα και επιστρατεύοντας συνεχώς και επειγόντως τη φαντασία μας (και την κρίση μας, μιας και δεν υπάρχει κανένα εξωγενές σχόλιο στο φιλμ), ενώ σωρευτικά οι «δραματοποιήσεις» (κι όμως, είναι πάρα πολλές, σε μια φιλμική διάρκεια που μόλις ξεπερνά τα 60 λεπτά) μορφοποιούν καίρια την ταλαίπωρη Αθήνα του σήμερα. Από τα πιο δημιουργικά ελληνικά ντοκιμαντέρ που είδαμε τελευταία, με την υπογραφή του σκηνοθέτη του ευαίσθητου «Πάρβας, άγονη γραμμή».

Ρόμπυ Εκσιέλ