Αν καταφέρει κανείς να προσπεράσει την προφανή ανοησία ενός premise που θέλει ανθρώπους να προπονούν ρομπότ για αγώνες πυγμαχίας, θα διακρίνει μία ευφυή (εμπορικά και δυνητικά κινηματογραφικά) συνειδητοποίηση: τα παιδιά λατρεύουν τα ρομπότ. Οι μεγάλοι λατρεύουνε το μποξ. Το «Real Steel» είναι μία ταινία που φιλοδοξεί να συνδυάσει και τα δύο, σε ένα πακέτο οικογενειακής περιπέτειας με τα διαπιστευτήρια της Dreamworks.

Kόβοντας και ράβοντας λοιπόν περισσότερο πάνω στα «πατρόν» ταινιών πατέρα-γιου και λιγότερο πάνω στον «Ρόκι», ο σκηνοθέτης Σον Λέβι («Μια Νύχτα στο Μουσείο») προσπαθεί να φτιάξει μια διασκεδαστική ταινία δράσης, που πολύ θα ήθελε να σας κάνει και να δακρύσετε από συγκίνηση. Έχοντας ωστόσο στα χέρια του ένα φοβερά προβλέψιμο σενάριο, δεν αποφεύγει την παγίδα των «ανατροπών», των εντάσεων και των εκβιαστικών συγκινήσεων που θα κάνουν το νεαρό ακροατήριο να αναπηδήσει στα καθίσματα αλλά το πιο υποψιασμένο κοινό να χασμουρηθεί.

Οι αγώνες μποξ πάντως διαθέτουν τον απαραίτητο ρυθμό, ο Χιου Τζάκμαν δίνει όσο βάθος μπορεί στον χάρτινο χαρακτήρα του και αν ο όρος «οικογενειακή διασκέδαση» δεν σας είναι από μόνος του απεχθής, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να απολαύσετε αυτό το σπιντάτο tearjerker.

Φαίδρα Βόκαλη