Ζωολογικός Τύπος

11.07.2011
Ο Γκρίφιν Κέις δουλεύει στον ζωολογικό κήπο και τα ζώα που περιποιείται τον λατρεύουν. Για την ακρίβεια, τον αγαπούν τόσο πολύ που όταν εκείνος παραιτείται επειδή δεν μπορεί να βρει κοπέλα, λόγω του επαγγέλματός του, τα ζώα αποφασίζουν να παραβούν τον κώδικα τιμής τους και να του αποκαλύψουν το μεγάλο τους μυστικό: μπορούν να συνεννοηθούν με τους ανθρώπους – και μάλιστα στη γλώσσα τους!

Ο Άνταμ Σάντλερ στην παραγωγή. Ο Φράνκ Κοράσι, σκηνοθέτης του «Κλικ, η Ζωή σε Φαστ Φόργουορντ» στο director’s cut. Και ο άχρωμος, άοσμος, αδιάφορος Κέβιν Τζέιμς («Hitch») στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Εάν συνεχίζετε να διαβάζετε μετά από αυτές τις γραμμές δύο τινά ισχύουν: είτε δεν έχετε ιδέα ποιοι είναι οι παραπάνω άνθρωποι ή υπάρχει όντως πιθανότητα να απολαύσετε αυτή την κατ’ ευφημισμό κωμωδία, που αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι αρκετά γελοίο - μέχρι να το πιάσει στα χέρια του ο δημιουργός του «Νεροκουβαλητή».

Χρησιμοποιώντας το εύρημα των ομιλούντων ζώων του «Dr. Dolittle» και διανθίζοντάς το με το σαντλερικό χιούμορ και όλα τα κλισέ των κομεντί από καταβολής του κινηματογράφου, το φιλμ προσπαθεί να μας πείσει για τα αδύνατα. Πως ο Κέβιν Τζέιμς, ας πούμε, είναι τόσο τέλειος τύπος, που τελικά δύο γυναικάρες σαν τη Ροζάριο Ντόσον και την Λέσλι Μπιμπ θα καταλήξουν να σφάζονται στην ποδιά του. Ή ότι η γκροτέσκα προβλεψιμότητα μεταφράζεται σε σουρεαλιστικό χιούμορ. Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν θα πείραζε, αν αυτός o «Τύπος» ήταν έστω και λίγο αστείος.

Φαίδρα Βόκαλη