Στην «Αντίζηλο», ο βαρετός εταιρικός ανταγωνισμός συναντά τον σκανδαλιστικό υπόγειο ερωτισμό και την παράλογη εκδικητικότητα, μίγμα που οδηγεί στο «έγκλημα πάθους» που αναγγέλλει ο γαλλικός τίτλος. Για ποιαν χτυπάει η καμπάνα; Ή μάλλον, δεδομένου ότι είναι και οι δύο πρωταγωνίστριες ιδιαίτερα ενοχλητικές (για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία), μπορεί να χτυπάει και για τις δύο;

Χωρίς να κερδίζει σε καμία περίπτωση τον χαρακτηρισμό «θρίλερ», το πρώτο μέρος περνάει αρκετά ευχάριστα, χάρη κυρίως στην αντιπαλότητα που γεμίζει ένταση τα τεκταινόμενα, και κυρίως στο έξυπνο κάστινγκ που φέρνει αντιμέτωπες δυο ηθοποιούς με εκ διαμέτρου αντίθετα προφίλ (η ψυχρή Κριστίν Σκοτ Τόμας απέναντι στην πιο γήινη Λουντιβίν Σενιέ). Η ταινία είναι στα καλύτερά της, μάλιστα, όταν οι δύο γυναίκες υπονομεύουν η μία την άλλη ενώ διατηρούν μία υποτίθεται στενή σχέση, και όχι στις λίγες σκηνές που έχουν κηρύξει ανοιχτά πόλεμο.

Η επιλογή του σεναρίου, όμως, να μοιραστεί από την πρώτη στιγμή την ταυτότητα του πραγματικού δράστη μειώνει δυστυχώς δραστικά το σασπένς του δεύτερου μέρους και αποδυναμώνει την όλη ανατροπή, αφήνοντας μας απλά μια απλή περιέργεια όσο ξεδιπλώνεται το (ιδιοφυώς οργανωμένο και εκτελεσμένο) σχέδιο ως το τέλος του.

Χριστίνα Λιάπη