Ο Μπλου είναι ένας παπαγάλος που δεν μπορεί να πετάξει. Στην ασφάλεια του κλουβιού του, στη Μινεσότα, παρέα με την Αμερικανίδα ιδιοκτήτριά του, δεν νοσταλγεί αυτά που δε θυμάται: γεννημένος στην βραζιλιάνικη ζούγκλα, αιχμαλωτίστηκε πριν μάθει τη βασική δραστηριότητα των πτηνών! Τώρα όμως του δίνεται η δυνατότητα να ταξιδέψει στο μαγευτικό Ρίο, να βρει μια παπαγαλίνα σαν τον ίδιο και να διαιωνίσει το είδος. Φυσικά, όπως σε κάθε ρομαντική κομεντί που σέβεται τον εαυτό της, η παπαγαλίνα Τζούελ είναι άγρια, ανεξάρτητη και αντιπαθεί τον Μπλου ακαριαία.

Με σχεδιασμό τόσο όμορφο, κέφι και ζωντάνια που δύσκολα μπορεί κανείς να αντισταθεί, το «Ρίο» σε παρασύρει στον γοργό ρυθμό του, χωρίς να ενδιαφέρεται για την πρωτοτυπία ή τον ριζοσπαστισμό. Ο Τζέσι Άιζενμπεργκ δίνει εδώ μια απροσδόκητα ενεργητική ερμηνεία, χτίζοντας τον χαρακτήρα του Μπλου με τέτοιο τρόπο που η αντιπάθεια ή η αδιαφορία δεν είναι επιλογή. To ίδιο συμβαίνει και με την Τζούελ της Αν Χάθαγουεϊ, η οποία επιβεβαιώνει το εύρος της ερμηνευτικής της γκάμας. Η ιστορία είναι αρκετά τυποποιημένη, οι διάλογοι δεν τσακίζουν και κόκαλα και η Pixar μπορεί σίγουρα να κοιμάται ήσυχη ακόμη. Το «Ρίο» μπορεί να εξασφαλίσει αυτά που υπόσχεται και η ίδια η βραζιλιάνικη πρωτεύουσα την περίοδο του καρναβαλιού: ένα καλειδοσκόπιο ήχων και χρωμάτων, προορισμένων για την πρόσκαιρη ευχαρίστηση, αφήνοντας κατά μέρους τα αληθινά προβλήματα και τις φαβέλες.

Φαίδρα Βόκαλη