Ο Δρ. Χάρις είναι βιοτεχνολόγος και ταξιδεύει με τη γυναίκα του στο Βερολίνο για ένα συνέδριο. Κουβαλάει μαζί του μια βαλίτσα η οποία περιέχει κάτι εξαιρετικά σημαντικό -όπως υπογραμμίζουν τα συνεχή close-ups της αρχής-, ωστόσο την ξεχνάει στο αεροδρόμιο. Αντιλαμβάνεται την απώλεια αφού έχει φτάσει στο ξενοδοχείο, φεύγει χωρίς να το πει στη γυναίκα του, παίρνει ένα ταξί, τρακάρει, πέφτει σε κώμα και όταν ξυπνάει δεν έχει τίποτα από την παλιά του ζωή. Ατύχημα; Σκευωρία; Παράνοια;
Το μοτίβο του αθώου ανθρώπου που ξαφνικά πέφτει θύμα κυνηγητών και συνομωσιών είναι γνωστό, και ειδικά στις ταινίες του Χίτσκοκ μας έχει δώσει αξιομνημόνευτες κινηματογραφικές στιγμές. Εδώ, ωστόσο, από τον (καλό αλλά) μαϊντανό Λίαμ Νίσον μέχρι την κάπως άχαρη Τζάνιουερι Τζόουνς (Mad Men) στον ρόλο που μια φορά κι έναν καιρό θα είχε η Γκρέις Κέλι, τίποτα δεν λειτουργεί ακριβώς όπως θα έπρεπε για να απογειωθεί το φιλμ. Κυριότερο πρόβλημα είναι οι -αναμενόμενα- τραβηγμένες από τα μαλλιά ανατροπές αλλά και η αρχική σεναριακή σύνθεση: δηλαδή, πείτε μου, ποιος θα ξέχναγε το εμβόλιο του AIDS ή τη λύση για την παγκόσμια φτώχια, ας πούμε, σε μια βαλίτσα στο αεροδρόμιο; Μόνο κάποιος που θα του είχαν πει να την ξεχάσει εσκεμμένα. Αλλά αν ο Δρ. Χάρις ήταν από την αρχή μέρος της συνομωσίας, γιατί να χρειάζεται όλη η υπόλοιπη ταινία; Και αν δεν ήταν στο κόλπο πώς είναι δυνατόν να ήταν τόσο βλάκας ώστε να ξέχασε αυτή τη βαλίτσα;
Οι πιστοί των ταινιών του είδους θα αναγνωρίσουν αμέσως τις ομοιότητες με το πολανσκικό Frantic - το οποίο είχε επίσης ουκ ολίγες σεναριακές τρύπες. Ο Άγνωστος θα ήθελε να είναι ένα θρίλερ χιτσκοκικών αξιώσεων αλλά δύο ώρες, πολύ κυνηγητό και μερικές απαράδεκτα απίστευτες ανατροπές μετά, καταλήγει στον ίδιο σωρό με τις υπόλοιπες ευχάριστες και διασκεδαστικές ταινίες δράσης.
Φαίδρα Βόκαλη
