«Μay the good Lord shine a light on you»: μακάρι ο καλός Θεός να σου ρίξει λίγο φως, εύχονται οι στίχοι του τραγουδιού που διάλεξε ο Μάρτιν Σκορσέζε για να βαφτίσει αυτό το κινηματογραφικό δώρο σε κάθε φανατικό των Stones - δηλαδή πρωτίστως στον εαυτό του. Και επειδή δε χρειάζεται να ανατρέξουμε στο δικό του «Νo Direction Ηome» ή στο πρόσφατο «Ιm Not Τhere» του Τοντ Χέινς για να διαπιστώσουμε τον ρόλο κλειδί του επιλεγόμενου τραγουδιού-τίτλου στο εκάστοτε αντίστοιχο «προσκύνημα», ας ψάξουμε κατευθείαν από πού προέρχεται και πού πέφτει το φως.
Να ξεκινήσουμε από τα προφανή. Ο καλός Θεός του σινεμά θρονιάζεται στην προνομιούχο θέση του, ρίχνει τα εκτυφλωτικά φώτα των προβολέων και τα βλέμματα 16 καμερών στο αγαπημένο του συγκρότημα και στην αίθουσα του μοντάζ το αναδεικνύει πιο ζωντανό από ποτέ. Η φρενίτιδα στο σώμα, το βλέμμα και τις ερμηνευτικές υπερβολές του Μικ, τα σπαρακτικά φάλτσα του Κιθ στο «Connection» και ο τρόπος που ο γερο-πειρατής πετάει με το στόμα ένα αναμμένο τσιγάρο στο κοινό, τα κολασμένα μπλουζ παρέα με τον Μπάντι Γκάι. Τριανταδύο χρόνια μετά το «Τhe Last Waltz» (κινηματογράφηση της τελευταίας συναυλίας των The Band), ο Σκορσέζε δεν φιλμάρει έναν αποχαιρετισμό, αλλά τη μέχρι τελικής πτώσης άρνησή του. Πάντα με στυλ, βεβαίως.
Στη συνέχεια το φως περνάει μέσα από τις χαραμάδες, με αιφνίδια κοντινά πλάνα και ανεπαίσθητες λεπτομέρειες που διαπερνούν στιγμιαία την επιφάνεια του υπερθεάματος. Και την ίδια στιγμή αρχίζει να πέφτει στο παρελθόν των Stones μέσα από εικόνες αρχείου, τεκμήρια των εποχών της μεγάλης τρέλας, δηλώσεις-διαμάντια και προκλήσεις για χάρη της πρόκλησης. Ακόμα και όταν το «Shine Α Light» μοιάζει με φιλμ-μαυσωλείο, δεν απομυθοποιεί ποτέ τους ήρωές του. Ο Σκορσέζε γνωρίζει καλά ότι το φως του πρέπει να ζεστάνει, να ηλεκτρίσει, να αποκαλύψει επιλεκτικά, αλλά όχι να κάψει. Εχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι αυτός, ο κατά πολλούς μεγαλύτερος εν ζωή Αμερικανός σκηνοθέτης, θα στέκεται πάντα απέναντι στους Stones σαν νευρικό μαθητούδι. Και θα οχυρώνεται πίσω από τη συλλογή με τις κάμερές του (τα παιδικά του παιχνίδια, δηλαδή), ζητώντας από τον καλό Θεό να ρίξει λίγο φως σε όσους έδειξαν συμπάθεια στον Διάβολο.
Κωνσταντίνος Σαμαράς
