Ένα τυπικό ντοκιμαντέρ χαμηλών καλλιτεχνικών προδιαγραφών επενδύει στον πρωταγωνιστή του, διεκδικώντας εύσημα πολιτικής πρωτοπορίας: ο Έβο Μοράλες είναι ο πρώτος ιθαγενής που τόλμησε να βάλει υποψηφιότητα για την προεδρία της Βολιβίας και δεν έχει σκοπό να κάνει τίποτα για να χωρέσει στα στερεότυπα καλούπια της πολιτικής.

Αντικαθιστώντας τα κοστούμια με τζιν και αθλητικά, ο Μοράλες είναι γιος αγροτών και ξέρει από καλή κόκα. Σε μια εποχή που οι ιθαγενείς αγρότες κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι λόγω κυβερνητικής δειλίας (κατόπιν επίθεσης της Αμερικής που καταλόγισε στη Βολιβία ευθύνες για τη μάστιγα των ναρκωτικών, η κυβέρνηση αποπειράθηκε να απαγορεύσει την καλλιέργεια κόκας), είναι ο μοναδικός άνθρωπος που τολμάει να τους υπερασπίσει. Γι’ αυτό ακριβώς εκλέγεται στο προεδρικό αξίωμα με χαρακτηριστική ευκολία, προσδίδοντας στο κατά τα άλλα αδιάφορο ντοκιμαντέρ βαρύτητα ιστορικού κειμηλίου, αφού σίγουρα θα αποτελέσει αναφορά για τις επόμενες γενιές, έχοντας παραστεί μάρτυρας σε μία από της σημαντικότερες πολιτικές στιγμές του τόπου.

Δέσποινα Παυλάκη