Η Ελεάννα Ζεγκίνογλου στήνει μια παράσταστη - ταξίδι στο Αlmaz.. και λίγο πριν την τελευταία εμφάνιση, μας απαντά με ειλικρινεια και ζεστασιά σε όλα αυτά που γυρίζουν στο μυαλό μας με τις μουσικές της.
Ε.Σ.

Στο Gasbah Hall Music Scene κάνετε «Ένα ταξίδι από την παλιά Αθήνα μέχρι τo σήμερα», και «μια χιουμοριστική, ελληνόφωνη, ηλεκτρική, ροκ συναυλία.» Αυτά διαβάσαμε στο Δελτίο Τύπου και η περιέργεια μας πυροδοτήθηκε. Τι να περιμένουμε τελικά? Γιατί θα μας καλούσατε να έρθουμε να δούμε το πρόγραμμα?
Για να περάσετε τρεις ευχάριστες ώρες παρακολουθώντας ένα πρόγραμμα που δομήσαμε έτσι ώστε να μην το συναντάτε συχνά σε σκηνές!

Στις συνεργασίες σας συναντάει κανείς ονόματα όπως του Βαγγέλη Γερμανού, του Βασίλη Καζούλη, του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και άλλων. Με ποιον θα θέλατε να συνεργαστείτε πολύ και ακόμη δεν έχει τύχει?
Με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη . Είναι ο πρώτος καλλιτέχνης που μου έρχεται στο μυαλό σε μια τέτοια ερώτηση. Εκτιμώ τις μέχρι τώρα επιλογές του και τον ίδιο, σαν ένα καλλιτέχνη που αποδεικνύει ότι το ?δύσκολο? ρεπερτόριο είναι εξίσου ικανό να γεμίσει μεγάλους χώρους.

Πόσο μεγάλο ρόλο έχει το χιούμορ στη ζωή σας, για να το προσθέτετε και στις παραστάσεις σας? Είναι παράμετρος που κυριαρχεί και στις εν γένει σχέσεις σας με τους ανθρώπους?
Το χιούμορ για μένα είναι ο γενικός καταλύτης στη ζωή , στην τέχνη ,στις προσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις.Η πλάκα και ο χαβαλές δεν "πληγώνουν" απαραίτητα τη σοβαρότητα ή το κύρος, αντίθετα επιτρέπουν να λεχθεί η αλήθεια με δροσερό και εύληπτο τρόπο! Το χιούμορ είναι δύναμη στα χέρια τόσο αυτού που το μεταδίδει όσο και αυτού που συμμετέχει δεχόμενος το αστείο.Και στο φινάλε, είναι ένας τρόπος να χαμογελάσεις και να φέρεις και τους γύρω σου σε αυτή τη διάθεση...

Στα τέλη του 2004 δημιουργήσατε το γυναικείο σύνολο εγχόρδων και κρουστών «Άρωμα Γυναίκας», που συνεργάστηκε με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Συνεχίζει να δραστηριοποιείται μουσικά το Άρωμα Γυναίκας ή πρόκειται για ένα κεφάλαιο που έκλεισε λόγω της σόλο καριέρας σας ενδεχομένως?
Αυτό το κεφάλαιο δεν το βλέπω να κλείνει σύντομα γιατί το νιώθω σαν ένα μεγάλο κομμάτι του μουσικού μου εαυτού.Η σόλο πορεία μου δεν θα έλεγα ότι το "τρώει" αλλά το "τρέφει".Είναι αλήθεια ότι κατά καιρούς ένιωσα την ανάγκη να κάνω κάποιες "ηλεκτρικές" ανάπαυλες, δε θα μπορούσα όμως να απαρνηθώ οριστικά το "δικό" μου ήχο.

Είστε πολύ νέα και έχετε καταφέρει εξαιρετικά πράγματα. Σας βαραίνει αυτή η ευθύνη? αισθάνεστε κάποια ανασφάλεια για το μέλλον?
Αυτό το "έχετε καταφέρει εξαιρετικά πράγματα" μου χαιδεύει τ'αυτιά (!!!), όμως εγώ δεν το βλέπω ακριβώς έτσι! Θα σας έλεγα μάλιστα ότι πιο πολύ με βαραίνει η ευθύνη των εξαιρετικών πραγμάτων που ακόμα δεν έχω κάνει αλλά θα ήθελα. Όσο για την ανασφάλεια , βέβαια είναι υπαρκτή, τώρα πια όχι μόνο για μένα αλλά για όλους μας.Δεν της επιτρέπω μέχρι τώρα όμως να ορίζει τις κινήσεις και τις αποφάσεις μου, πράγμα δύσκολο κάποιες φορές...

Αν στήνατε τη δική σας παράσταση, σε τι χώρο, με τι μουσικές και με ποιους δύο άλλους συναδέλφους της γενιάς σας θα κλείνατε μερικές εμφανίσεις?
Ωραία ερώτηση! Σίγουρα η παράσταση που ονειρεύομαι στην πιο πληθωρική μορφή της έχει δομή συμφωνικής ορχήστρας και θα τη συνδύαζα άνετα με μια ηλεκτρική τετράδα (τύμπανα, μπάσο, ηλεκτρική κιθάρα και πλήκτρα). Μουσικές που "ντύνουν" ελληνικό στίχο, δισκογραφία δική μου και διασκευές από τις αρχές του αιώνα ως σήμερα. Θα προσκαλούσα όποιον καλλιτέχνη της γενιάς μου ή όχι θα ήθελε κάτι να προσφέρει σε αυτό!

Με τι ακούσματα μεγαλώσατε?
Στο πατρικό μου σπίτι φιλοξενούνταν πολλά είδη μουσικής. Η λαική εποχή και το ρεμπέτικο είχαν πάντα την τιμητική τους. Άκουγα συχνά και πολλές επιλογές από το κλασικό ρεπερτόριο. Κάτι που θυμάμαι επίσης ήταν η επιμονή του μπαμπά σε δίσκους ροκ συγκροτημάτων του '60 κυρίως από Μ.Βρετανία.

Αυτοκριτική. Τι θα αλλάζατε σε κάποια μουσική επιλογή σας? Μπορεί να αφορά από κάποια μελωδία έως και συνεργασία.
Μάλλον τίποτα δε θα άλλαζα. Ό,τι έχω επιλέξει να κάνω μέχρι τώρα,είχε ως στόχο να χαράξει ένα συγκεκριμένο δρόμο. Ποτέ δεν πίεσα τον εαυτό μου να πει ένα "ναι" ή ένα "όχι" παρά την επιθυμία. Αυτό που με προκαλεί το κυνηγάω και αυτό που με απωθεί το αρνούμαι....

Και για το τέλος... Αν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα μόνο cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης ποιο θα ήταν αυτό?
Μου φαίνεται αρκετά δύσκολη η επιλογή ενός και μοναδικού έργου, ωστόσο πιστεύω ότι οι ΜΠΑΛΛΑΝΤΕΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΑΘΗΝΑΣ του Μάνου Χατζιδάκι καλύπτουν στο μεγαλύτερο ποσοστό όλα αυτά που θα ήταν χρήσιμο να ακούσουν οι μελλοντικοί μουσικοί...

* * * * * *

ΕΛΕΑΝΝΑ ΖΕΓΚΙΝΟΓΛΟΥ
‘Ένα Ταξίδι Που Δεν Έκανες Ποτέ’
Ζωντανά στο Almaz
Special guest: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
22 Δεκεμβρίου 2010

Almaz
Τριπτολέμου 12- Γκάζι
210-3474763 -6948585585
www.almaz.gr

Είσοδος με ποτό 10 euro
Β'ποτό 7euro
Ώρα έναρξης 21.30