Στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου έχει καταγραφεί ως η «κακιά» πεθερά, μάνα, νύφη ή και δεσμοφύλακας. Με βλέμμα κοφτερό και παγωμένο, με γλώσσα τσεκουράτη, ενίοτε ραδιούργα και αμείλικτη, η Τασσώ Καββαδία, λόγω του «βλοσυρού» παρουσιαστικού της, ερμήνευε «αυστηρούς» ρόλους στο πανί. Αντίθετα στο σανίδι είχε παίξει ρόλους που κάλυπταν σχεδόν όλη την γκάμα του ρεπερτορίου, εκτός από αρχαία τραγωδία.
Το Σάββατο η Τασσώ Καββαδία έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών (ήταν 89 ετών), αφήνοντας πίσω της όχι μόνο μια αξιόλογη καριέρα ηθοποιού αλλά και ένα μεγάλο μεταφραστικό έργο. Διότι υπήρξε μεταφράστρια πολλών λογοτεχνικών κειμένων, αλλά και θεατρικών έργων.
Η Τασσώ Καβαδία γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 1921 στην Πάτρα. Ηταν πολύ μορφωμένη, αφού σπούδασε πιάνο στην Αθήνα, ζωγραφική και διακόσμηση στο Παρίσι, σκηνογραφία και ενδυματολογία κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη και υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης κοντά στον Κάρολο Κουν. Πρωτοεμφανίστηκε στο «Θέατρο Τέχνης-Κάρολος Κουν» το 1954, στη «Μικρή μας πόλη» του Θόρτον Ουάιλντερ (κυρία Γουέμπ), με το οποίο συνεργάστηκε έως το 1958.
Εμφανίστηκε στα έργα: «Με τα δόντια» του Ουάιλντερ (κυρία Ανθρώπου), «Γυμνές μάσκες» του Πιραντέλο, «Ματωμένος γάμος» του Λόρκα (Πεθερά), «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Ουίλιαμς, «Στάση Λεωφορείου» του Ου. Ινγκ, «Λίβινγκ ρουμ» του Γκράχαμ Γκριν, «Ο κύκλος με την κιμωλία» του Μπρεχτ.
Το 1962 έπαιξε στο «Ενας όμηρος» του Μπρένταν Μπίαν με το «Κυκλικό θέατρο» του Λεωνίδα Τριβιζά. Το 1978-79 συνεργάστηκε με τον θίασο «Αλώνι» στον «Οίκο Ευγηρίας» του Μανώλη Κορρέ. Μερικά χρόνια μετά τη συναντούμε πάλι στο θέατρο του θιάσου «Αλώνι» στον «Ερωτόκριτο» του Βιντσέντσου Κορνάρου, στον «Σοβαρό κύριο Ερνέστο» του Ουάιλντ κ.α.
Τελευταίες της θεατρικές εμφανίσεις ήταν τα «Χειροκροτήματα» με τη Βάσια Παναγοπούλου (1992-93), το «Ωραία μου κυρία» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη (1993-94), οι «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη (1994) και «Ιφιγένεια εν Κεφαλληνία» του Κατσαΐτη (1995) με το θέατρο «Θεμέλιο» του Νίκου Βασταρδή και το «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» του Ρ. Τομά (2000-2001).
Ντεμπούτο
Η πρώτη κινηματογραφική της εμφάνιση έγινε στο «Κυριακάτικο ξύπνημα» (1954) κι ακολούθησε η «Στέλλα» (1955). Εμφανίστηκε σε περισσότερες από 40 ταινίες, ανάμεσά τους οι: «Το κλωτσοσκούφι», «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», «Στεφανία», «Κοινωνία ώρα μηδέν», «Η κραυγή μιας αθώας», «Καπετάν φάντης μπαστούνι», «Μια τρελή, τρελή σαραντάρα», «Δονούσα», «Προς την Ελευθερία», «Φοβού του Ελληνες», «Θηλυκή εταιρεία», «Αλέξανδρος και Αϊσέ».
Επαιξε στην τηλεόραση στις σειρές «Ο σπαγκοραμμένος», «Ταβέρνα», «Ο χήρος, η χήρα και τα χειρότερα», «Γίγας μοτέλ», «Παππούδες εν δράσει», «Για μια γυναίκα κι ένα αυτοκίνητο». Από το 1954 έως το 1967 εργάστηκε στο ραδιόφωνο ως δημιουργός και εκτελέστρια. Από το 1955 έως το 1969 εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά ως συντάκτρια του ελεύθερου και καλλιτεχνικού ρεπορτάζ.
Συμμετείχε στη δημιουργία του Πρώτου Πειραματικού Σταθμού Τηλεόρασης της ΔΕΗ, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, το 1961. Υπήρξε συνεργάτης του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας σε ειδικές εκπομπές και θεατρικά έργα. Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε τρία παιδιά από τον πρώτο της γάμο.
Η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού σε τηλεγράφημά της αναφέρει: «Ευγενής και ουσιαστική, εργατική και πολυπράγμων η Τασσώ Καβαδία θα παραμείνει αγαπητή διότι ήταν αληθινή».
Η κηδεία της θα γίνει την Τετάρτη στις 11 π.μ. στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
