Μια μεγάλη φίλη της Ελλάδας, μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη της τη ζωή στην προώθηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, η Ζακλίν ντε Ρομιγί, έφυγε το Σάββατο από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 97 ετών.
Τον θάνατό της ανακοίνωσε ο φίλος και εκδότης της, Μπερνάρ ντε Φαλουά. Η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός «έσβησε» προχθές το απόγευμα στο νοσοκομείο Ambroise-Pare de Boulogne-Billancourt, κοντά στο Παρίσι. «Ηταν άρρωστη από καιρό, παρ’ όλα αυτά είναι ένα πολύ μεγάλο σοκ», δήλωσε ο Μπερνάρ ντε Φαλουά.
Ακαδημαϊκός η Ζακλίν ντε Ρομιγί άφησε πίσω της εκτός των άλλων ένα σημαντικό έργο για την Αθήνα του 5ου αιώνα απ’ όπου «ξεκίνησαν όλα»: η φιλοσοφία, η ιστορία, η τραγωδία, η κωμωδία, οι σοφιστές. Γεμάτη θαυμασμό για την εποχή εκείνη, μελέτησε πολύ Θουκυδίδη, που τη γοήτευσε με την ωραιότητα και την ευαισθησία του λόγου του, τον οποίο αποκαλούσε «έναν από τους άνδρες της ζωής της», καθώς επίσης τον Ομηρο, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη. Οσοι είχαν συναντήσει αυτήν τη μικροκαμωμένη γυναίκα με τα μπλε μάτια και τα λευκά μαλλιά, διαπίστωσαν ότι τα ελληνικά την έκαναν ευτυχισμένη, ότι τη διέκρινε μια βαθιά εσωτερική γαλήνη και ότι ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος και με χιούμορ, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ήταν τυφλή.
Σε ηλικία μόλις 17 ετών, το 1933, γίνεται η πρώτη γυναίκα υποψήφια στο Con-cours General της Γαλλίας (γενικές εξετάσεις για αριστούχους), ύστερα η πρώτη γυναίκα καθηγητής στο περίφημο College de France και η δεύτερη γυναίκα ακαδημαϊκός στη Γαλλική Ακαδημία, μετά την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της διετέλεσε διδάκτωρ σε μερικά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ανάμεσα στα οποία αυτά της Οξφόρδης, των Αθηνών, του Δουβλίνου, του Μόντρεαλ και του Γέιλ. Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 1995 και ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού το 2000.
«Η Ελλάδα σήμερα πενθεί». Με αυτά τα λόγια κλείνει το συλλυπητήριο μήνυμα της πολιτικής ηγεσίας το ΥΠΠΟΤ για τον θάνατο της Ζακλίν ντε Ρομιγί, στο οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Σπάνια η χώρα μας αξιώθηκε τέτοιους συμμάχους. Σε στιγμές δύσκολες για την Ελλάδα, όπου η φήμη της τίθεται συχνά υπό αμφισβήτηση, η φωνή και το έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγί υπήρξαν καθοριστικά για την υπενθύμιση και ανύψωση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής γραμματείας».
Ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου, έκανε την ακόλουθη δήλωση, για τον θάνατο της Jacqueline de Romilly:
« Με μεγάλη συγκίνηση πληροφορήθηκα το θάνατο της Jacqueline de Romilly.
Η Jacqueline de Romilly αγάπησε την Ελλάδα. Η προσφορά της στον Ελληνισμό αλλά και στην παγκόσμια διανόηση ήταν μεγάλη. Με τη μελέτη, την ακούραστη έρευνα, τη συγγραφή και διδασκαλία της ιστορίας του κλασικού μας πολιτισμού και ιδιαιτέρως της ελληνικής γλώσσας τίμησε την ελληνική σκέψη.
Αφοσιώθηκε στη ανάδειξη των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών και συμμετείχε σε κάθε δημόσια συζήτηση που φώτιζε τις ιδέες και τις αξίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Με το έργο της για την Ελλάδα ανύψωσε τον ελληνικό πολιτισμό και στο εξωτερικό. Η αδιάκοπη προσφορά της στα ελληνικά γράμματα αναγνωρίστηκε με την εκλογή της στην Ακαδημία Αθηνών, καθώς και με την πολιτογράφησή της ως Ελληνίδας.
Η Jacqueline de Romilly συμπαραστάθηκε στην Ελλάδα σε δύσκολες στιγμές και προέβαλε τον ανθρωπισμό που διακρίνει τους Έλληνες.
Η απώλεια της είναι μεγάλη για την πατρίδα μας όπως και για την Γαλλία, όπου επίσης ήταν Ακαδημαϊκός.
Στους οικείους της εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια. »
Το Υπουργείο Πολιτισμού εξέδωσε την ακόλουθη συλλυπητήρια ανακοίνωση:
«Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΤ εκφράζει τη βαθιά θλίψη και οδύνη της για το θάνατο της ακάματης ελληνίστριας και ακαδημαϊκού Ζακλίν ντε Ρομιγύ.
Υπήρξε εδώ και δεκαετίες η πλέον επίμονη και μάχιμη μελετήτρια και υπέρμαχος μιας υπόθεσης που για κάποιους έμοιαζε χαμένη: της διατήρησης και διάσωσης των ελληνικών γραμμάτων, της προάσπισης όλων των ιδεών που συμπυκνώνει ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός. Περισσότερο από φίλη της Ελλάδας υπήρξε Ελληνίδα, ανακηρύχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, πρέσβειρα του Ελληνισμού, ενώ έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 1995
Η ίδια η Ζακλίν ντε Ρομιγύ πρόσφατα έγραφε πως έζησε πάνω από 80 χρόνια υπό την επιρροή των Ελλήνων συγγραφέων και πως ήθελε να μιλήσει και αυτή «για εκείνη τη δύναμη και το φως, για εκείνη την πιστή και την ελπίδα» που πάντοτε αντλούσε από αυτούς.
Σε στιγμές δύσκολες για την Ελλάδα, όπου η φήμη της τίθεται συχνά υπό αμφισβήτηση, η φωνή και το έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγύ υπήρξαν καθοριστικά για την υπενθύμιση και ανύψωση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής γραμματείας. Σπάνια η χώρα μας αξιώθηκε τέτοιους συμμάχους. Η Ελλάδα σήμερα πενθεί.»
