&00 Συμμετέχουν: Σταυρούλα Bιδάλη, Aνθή Γαβαλά, Nικόλαος Γαβαλλάς, Άννα Γιαρμενίτη, Arian Kadusz Cubor, Aναστασία Δημητροπούλου, Nικόλαος Δούλος, Xρίστος Zάχος, Διονύσιος Kαβαλλιεράτος, Eυθυμία Kεφάλα, Iωάννης Kοψίδας, Φωτεινή Mητσάνη, Iωάννα Mιχαηλίδου, Aνθή Mπουκουβάλα, Mαργαρίτα Mυρογιάννη, Nικολέττα Nικολοπούλου, Aλίκη Παναγιωτοπούλου, Γεώργιος Παπαδημητρίου, Eρμιόνη Παπαδοπούλου, Mαρούσα Παράβαλου, Δέσποινα Σεβαστή, Mάριος Σημίτης, Aλέξανδρος Σπαθούλας, Iωάννης Σπανάκης, Λήδα Σπερελάκη, Loredan Straschonov, Στυλιανή Συλογίδου, Eιρήνη Tσαγγαίου, Eμμανουήλ Tσιχλής, Άννα Tσουλούφη-Λάγιου, Mαρία-Aνδρομάχη Xατζηνικολάου, Aντώνιος Xριστοδούλου, Στέλλα Xρονοπούλου, Eυδοκία Xρυσοβέργη, Eιρήνη Xωριανοπούλου.

Εγραψαν για την έκθεση:
"Το μέλλον ενός καλλιτέχνη είναι μια ανεκπλήρωτη εμπειρία, ανοιχτή σ' όλους τους νεωτερισμούς. Είναι η σύγκριση με άλλες έρευνες σε ένα κλίμα απόλυτης ανεκτικότητας, χωρίς ανταγωνισμούς, στην κοινή επιθυμία μιας αλήθειας, όχι απόλυτης, που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε και να απορροφήσουμε τη σκέψη των άλλων. Τα σύνορα πρέπει να πέσουν σε μια ερμηνεία πιο διεθνή, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και ένας καλλιτέχνης πρέπει να ξέρει να ερμηνεύει και να εκφράζει". Γ. Κουνέλλης

Η συμμετοχή τού εργαστηρίου τού μαθήματος φωτογραφίας τής ΑΣΚΤ, στις εκδηλώσεις του 9ου Διεθνούς Μήνα Φωτογραφίας, δεν υπαγορεύθηκε από το θέμα του η "Κατασκευασμένη πραγματικότητα" με την τρέχουσα έννοια που της αποδίδουν ορισμένοι ιστορικοί.
Η πραγματικότητα είναι μια έννοια που σταθερά διερευνάται, ιδιαίτερα στις σχέσεις της με τη φωτογραφία, όταν η φωτογραφία και η πραγματικότητα εκλαμβάνονται σαν ταυτόσημες. Όμως μία "πραγματικότητα" ή η οποιαδήποτε αναπαράστασή της, συμπεριλαμβανομένης τής φωτογραφίας, μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι πάντα κατασκευασμένη. Θέματα που έχουν απασχολήσει με διαφορετικές προσεγγίσεις τους θεωρητικούς και είναι μέρος των διαφορετικών εκδοχών μιας ιστορίας 170 περίπου χρόνων αλλά και ιδιαίτερα των διαδρομών τών σχέσεών της με τη σύγχρονη τέχνη.
Η θεωρία ενώ είναι απαραίτητη, συχνά προσανατολίζει ταξινομώντας. Δεν μπορεί ούτε να προλέγει, ούτε να δώσει τη λύση. Τον καλλιτέχνη τον ενδιαφέρει κυρίως το γιατί και το πως, δηλαδή με ποια μορφή και με ποια γλώσσα αποδίδεται η πρόθεση, η όποια ιδέα ή η αυθόρμητη χειρονομία του. Ο καλλιτέχνης θα είναι πάντα με το μέρος της παραγωγής, της δράσης και όχι της κατανάλωσης. Είναι τελικά το έργο εκείνο που δημιουργεί τα κριτήρια και όχι το αντίθετο.
Ο καλλιτέχνης με τα πρώτα του έργα, ξεκινά ενεργά με μία συγκίνηση, με ένα βλέμμα παρατηρητικό, διαπεραστικό και ευαίσθητο, μ' ένα ένστικτο. Είτε με μία προηγούμενη σκέψη ή όχι, με αποτυχίες, με επιτυχίες, έστω με διακυμάνσεις και αφού ενδεχομένως συνειδητοποιήσει την όποια σχέση του με τον σύγχρονό του κόσμο, παρουσιάζει ένα έργο γιατί αποζητά την επικοινωνία. Δεν παραμένει στην πρόθεση, αλλά είναι το μορφοποιημένο έργο - αποτέλεσμα μίας πορείας και επίπονης αναζήτησης. Είναι η εμμονή μιας σκέψης γύρω από τον ορισμό της τέχνης που προτείνει ίσως η δουλειά του.
Αναλύει και ερμηνεύει. Αντιλαμβάνεται ανάλογα με την κουλτούρα του. Κατασκευάζει φωτογραφικές εικόνες, μία νέα πλαστική πραγματικότητα. Συλλέγει σ' ένα κάδρο τα διαφορετικά θραύσματα από το χωροχρόνο, τα αναδιοργανώνει και τα μετασχηματίζει μέσα από το φακό σ' ένα νέο δισδιάστατο αντικείμενο, με προορισμό τον τοίχο, την "εικόνα -πίνακα".Ύστερα με την πάροδο του χρόνου τα συσχετίζει, τα αναδιατάσσει, ανάλογα με την δομή τους και την ενέργεια που εμπεριέχουν. Συνδέει τις σημασίες, αρθρώνει τις ενότητες, εντοπίζει τις απορίες και τους προσδίδει την εννοιολογική και πλαστική συνέπεια σε ένα διάλογο με τα συσσωρευμένα έργα τής ιστορίας .Μία διαδικασία που μπορεί να τον φέρει κοντά σε μία γλώσσα. Θα είναι τελικά αυτή η ανάπτυξη του θέματος που θα διαβαθμίσει την πράξη του. Ο Regis Durand αναφέρει ότι είναι σημαντικό για έναν καλλιτέχνη " ...Όταν μιλά για τον κόσμο με οξύτητα χωρίς να χρειάζεται να αποδείξει ή να καταθέσει μια μαρτυρία, όταν καθετί που βλέπει γίνεται ένα δυνατό σημάδι, απλό και σύνθετο, που ανοίγει στο πνεύμα και τις αισθήσεις πολλαπλές πιθανότητες..."

Μανώλης Μπαμπούσης

Σημείωση: Η έκθεση 'χωρίς τίτλο' των 35 καλλιτεχνών-σπουδαστών της Α.Σ.Κ.Τ. είναι ένα μέρος της ετήσιας έκθεσης των σπουδαστών τού εργαστηριακού μαθήματος φωτογραφίας (2ο-4ο εξάμ.), του ακαδημαϊκού έτους 2001-2002. Oι συμμετέχοντες στην έκθεση αυτή σπουδαστές-καλλιτέχνες παρακολουθούν τα εργαστήρια της A.Σ.K.T.: Γ.A', Γ.Β', Ζ.Α', Ζ.Β', Ζ.Γ', Ζ.Ε', Ζ.ΣΤ', Ζ.Ζ' και Erasmus

Οργάνωση έκθεσης: Εργαστήριο του μαθήματος φωτογραφίας της Α.Σ.Κ.Τ. Επιμελητής έκθεσης: Μανώλης Μπαμπούσης, επίκ. καθηγητής