&00 H φωτογραφική εγκατάσταση του Γιώργου Γρυπαίου αποτελείται από εικόνες που η καθεμία διηγείται τη δική της ιστορία. Στα δύο τοπία κυριαρχεί η ανθρώπινη παρουσία -μια γυναίκα και ένας ηλικιωμένος- που εκπέμπουν ένταση και έχουν στοιχεία τραγικά. Ο γέρος είναι ίσως ετοιμοθάνατος, ενώ η γυναίκα είναι μόνη σε ένα έρημο τοπίο με ένα μωρό στην αγκαλιά. Αμέσως μετά όμως συνειδητοποιεί κανείς ότι όλο αυτό αποτελεί μια σκηνοθεσία όπου οι πρωταγωνιστές δεν είναι παρά παιδικά παιχνίδια. Ο φακός ξεγελάει το μάτι και ο καλλιτέχνης παίζει με την κλίμακα των πραγμάτων, με το πραγματικό και το φανταστικό, με το τραγικό και το αστείο. Η δύναμη αυτών των εικόνων είναι ότι έχουν έναν δυϊσμό, είναι ειρωνικές και διφορούμενες με τρόπο που το ένα στοιχείο αναιρεί το άλλο, δεν είναι ξεκάθαρο πού βρίσκεται το τραγικό και πού το αστείο.

Στις υπόλοιπες φωτογραφίες βλέπουμε και πάλι αντιθέσεις. Υπάρχει πάντα ένα κυρίαρχο στοιχείο το οποίο βρίσκεται σε σύγκρουση ή αρμονία με τη συνολική επιφάνεια. Στις πιο πολλές εικόνες διακρίνουμε ένα σκοτεινό σημείο το οποίο δημιουργεί ερωτηματικά για το τι συμβαίνει, τι υπονοείται, τι είναι πραγματικό και τι όχι.

Το στοιχείο που κάνει τις εικόνες αυτές να έχουν ενδιαφέρον είναι ότι, όσο διαφορετικές κι αν είναι σε πρώτη ανάγνωση, έχουν ουσιαστικά την ίδια εσωτερική δομή. Άλλοτε έρχονται στην επιφάνεια πιο αστείες άλλοτε πιο πικρές ή με έντονη τη χρήση φορτισμένων από την κουλτούρα μας συμβόλων. Αναφέρονται κατά βάση σε παρόμοιες καταστάσεις όπως η σύγκρουση με τη φύση ή με τον εαυτό μας και οδηγούν σε ερωτήματα με πολλαπλές απαντήσεις. Ο δέκτης μπορεί να τις οικειοποιηθεί με βάση τις δικές του προσλαμβάνουσες και να δει εκεί μέσα τη δική του ιστορία.

Διάρκεια: Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου έως Tετάρτη 3 Oκτωβρίου 2002