Ήταν ένας αμερικανός έλληνας, ένας μεγάλος μας φίλος. Ο άνθρωπος που έκανε την Ελλάδα πατρίδα του και την επέλεξε για να αφήσει την τελευταία του πνοή. Ο σκηνοθέτης που με το «Ποτέ την Κυριακή» έδειξε τη χαρά, την τρελά, και την λεβεντιά μιας ελεύθερης γυναίκας που δε λογάριαζε κανένα και τίποτα. Ήταν βέβαια αυτός που ερωτεύτηκε αυτή τη γυναίκα - τη Μελίνα- και άλλαξε για χάρη της τη καριέρα και τη ζωή του για να μείνει στη συλλογική μας συνείδηση με το όνομα που εκείνη τον φώναζε: ο Τζούλι.

Ο λόγος για τον Ζυλ Ντασέν, τον μεγάλο σκηνοθέτη που άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της Δευτέρας 31ης Μαρτίου στο νοσοκομείο Υγεία, όπου νοσηλευόταν, σε ηλικία 97 ετών.

Ο θάνατός του έγινε γνωστός στη διάρκεια των απονομών των βραβείων «Δημήτρη Χορν και Μελίνας Μερκούρη» και μάλιστα -τραγική ειρωνία- τη στιγμή που στη γιγαντοοθόνη του θεάτρου προβαλλόταν μία συνέντευξη της αείμνηστης Μελίνας (με τίτλο΄"Επίδαυρος, Τελευταίο Καλοκαίρι").

Η κηδεία του θα τελεστεί την Τετάρτη. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλλεί από την Ιερά Συναγωγή του Ισραηλιτικού Τομέα του 3ου Ννεκροταφείου, ενώ η ταφή θα γίνει στο Πρώτο Νεκροταφείο, όπου θα αναπαυτεί δίπλα στην αγαπημενη του Μελίνα.
Αντί στεφάνων η οικογένεια του Ζυλ Ντασέν επιθυμεί την κατάθεση χρημάτων υπέρ του ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη (Εμπορική Τράπεζα, αρ. λογ. 33817280 και City Bank αρ. λογ. 5501259448).

Ο Ζυλ Ντασέν γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1911. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά ενός Ρωσο-Εβραίου κουρέα. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του πορεία ως μαθητευόμενος του Άλφρεντ Χίτσκοκ στην Αμερική, ενώ την περίοδο των διώξεων του Μακαρθισμού αυτοεξορίστηκε στην Γαλλία λόγω παρεμβάσεων που υπέστη στη δουλειά του (όταν μάλιστα κλήθηκε για εξηγήσεις από το Κογκρέσο κατηγορούμενος για αντι-αμερικανική δράση γύριζε την ταινία «Night and the City»). Στη Γαλλία γύρισε το Rififi, με το οποίο και κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Κανών το 1955. Στη Γαλλία, επίσης, παντρεύτηκε την Μπεατρίς Λονέρ με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον διάσημο Γάλλο τραγουδιστή Τζο Ντασέν (ο οποίος πέθανε το 1980) και την ηθοποιό Ζουλί Ντασέν.
Βαθιά, ωστόσο, τη ζωή του χάραξε ο έρωτάς του με τη Μελίνα Μερκούρη, την οποία γνώρισε δύο χρόνια μετά το «Ριφιφί», παντρεύτηκε και ακολούθησε στην Ελλάδα, όπου και στέριωσε κάνοντάς την δεύτερή του πατρίδα. Από τη στιγμή εκεί αρχίζει η δεύτερή του καριέρα, καθώς οι περισσότερες ταινίες που σκηνοθετεί, έχουν πρωταγωνίστρια τη Μελίνα. Μαζί με τη Μελίνα γύρισαν τις εννέα ταινίες, μεταξύ των οποίων «Τοπκαπί», «Φαίδρα» και «Ποτέ την Κυριακή», η οποία τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Κανών, το 1960.
Μετά το θάνατό της αγαπημένης του Μελίνας έγινε πρόεδρος του Ιδρύματος «Μελίνα Μερκούρη», το οποίο ιδρύθηκε για την προώθηση της δημιουργίας του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και την προβολή του Ελληνικού πολιτισμού.

Άλλες ταινίες που σκηνοθέτησε ο Ντασέν είναι: Circle of Two (1980), Κραυγή Γυναικών (1978), Promise at Dawn (1970), Up Tight! (1968), Hamilchama al hashalom (1968), 10:30 P.M. Summer (1966), La Legge (1959), Du rififi chez les hommes (1955), Night and the City (1950), Thieves' Highway (1949) The Naked City (1948), Brute Force (1947), A Letter for Evie (1946), Two Smart People (1946), The Canterville Ghost (1944), Young Ideas (1943), Reunion in France (1942), The Affairs of Martha (1942), Nazi Agent (1942), The Tell-Tale Heart (1941).