"H ιδιοφυΐα της Ρώμης" (Genius of Rome), φιλοξενείται αυτή την εποχή στο Λονδίνο, σε τρεις αίθουσες της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου και παρουσιάζει 145 πίνακες πενήντα καλλιτεχνών, που καλύπτουν την περίοδο του ιταλικού μπαρόκ (1592 - 1623). Η έκθεση επικεντρώνεται σε τέσσερις κυρίως ζωγράφους - σταθμούς της εποχής εκείνης. Στον Caravaggio, τον Annibale Caracci, τον Elsheimer και τον Rubens.
Στις αρχές του 17ου αιώνα, η εύπορη Ρώμη ήταν η καλλιτεχνική πρωτεύουσα της Ευρώπης, λόγω της βαρύτητας που έδωσε ο κλήρος στην τέχνη της ζωγραφικής. Κυρίαρχη μορφή της εποχής αυτής είναι ο Καραβάτζιο, το πραγματικό όνομα του οποίου είναι Μικέλαντζελο Μερίτζι. Στα 21 του χρόνια, πήγε στη Ρώμη, όπου τράβηξε την προσοχή του καρδιναλίου Φραντσέσκο ντελ Μόντε. Ο καρδινάλιος του ανέθεσε να ζωγραφίσει την εκκλησία του Σαν Λουίτζι ντει Φραντσέζι. Ο πρωτοφανής για την εποχή ρεαλισμός με τον οποίο ζωγράφισε τρεις σκηνές από τη ζωή του Σαν Μάθιου προκάλεσε τις έντονες επικρίσεις του κοινού. Στο τέλος του 16ου αιώνα, η καλλιτεχνική του παρουσία ήδη δημιουργούσε σκάνδαλο όχι μόνο για το "διαβόητο" χαρακτήρα του, αλλά κυρίως για τις αμφισβητούμενες μεθόδους που χρησιμοποιούσε στην ζωγραφική του. Άμεσος στον τρόπο και το ύφος, ο Καραβάτζιο ζωγράφιζε απευθείας στο καναβάτσο, χωρίς προσχέδια και προσπάθησε να κάνει πίνακες που απεικόνιζαν την αλήθεια. Συχνά η κριτική τον καταδίκασε για υπέρμετρο νατουραλισμό, που έφθανε στα όρια της βλασφημίας. Ωστόσο, η καινοτόμος δουλειά του απέκτησε γρήγορα υποστήριξη σαν αντίδοτο στον μανερισμό και στην συμβατική μεθοδολογία των καλλιτεχνών εκείνης της εποχής, που απεικόνιζαν με ιδεαλιστικό τρόπο κυρίως θρησκευτικά θέματα. Τετρακόσια χρόνια μετά, η ιδιοφυία του Καραβάτζιο εξακολουθεί να προκαλεί με την ευθύτητα και τον ωμό ρεαλισμό του έντονες συγκινήσεις.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 16 Απριλίου.