&00 O Ορέστης του Ευριπίδη ανεβαίνει την Παρασκευή, 26 Ιουλίου, στο Αρχαίο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας σε μετάφραση του Κ.Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη, μουσική Νίκου Κυπουργού, σκηνικά και κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ.
Σε αντίθεση με τον Ορέστη στις ''Χοηφόρες'' του Αισχύλου, ο Ορέστης του Ευριπίδη δεν φεύγει μετά την μητροκτονία κυνηγημένος από τις Ερινύες. Βρίσκεται κατάκοιτος, μπροστά στο παλάτι, από αρρώστια που τον λιώνει: λύπη, μανία, λύσσα, οίστρος, είναι μερικά από τα πολλά ονόματα που της αποδίδονται από τα πρόσωπα. Πίσω από αυτά, όμως αναγνωρίζονται οι τύψεις για τη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας και οι ακατανόμαστες θεές, οι Ερινύες.
Όπως γράφει ο κριτικός Δημήτρης Τσατσούλης, "ο Ορέστης θα προσδιορίσει ως αιτία της αρρώστιας τη συνειδητοποίηση των πράξεών του, κάτι που για το Μενέλαο- ο οποίος , όπως θα αποδειχθεί, έχει ελλειμματική συνείδηση- είναι ακατανόητο. Ο Ορέστης, άνθρωπος της συνείδησης, βιώνοντας στο ίδιο του το σώμα την κατάπτωσή του, δεν έχει ανάγκη της λεκτικής καταδίκης της πόλης (των πολλών) για να συνειδητοποιήσει το έγκλημά του: η πάλη διαμείβεται με τον εαυτό του, αφορά αυτόν και μόνο. Η στάση του αυτή, άλλωστε, υπαγορεύει και τη σιωπή του στους 210 πρώτους στίχους. Αλλά γι' αυτό και στη συνέχεια, θα αρθρώσει ένα λόγο αχαλίνωτο, βλάσφημο -για την αντίληψη των άλλων- υπερασπίζοντας τη ζωή του και αρνούμενος την καταδίκη του σε θάνατο."
Ο Ορέστης είναι η τελευταία τραγωδία που διδάσκει ο Ευριπίδης στην Αθήνα (408 π.Χ.) προτού αναχωρήσει για την αυλή του Αρχέλαου, στην Μακεδονία, όπου δύο χρόνια αργότερα θα πεθάνει. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος συνεχίζεται όμως η νίκη του Αλκιβιάδη στην Κύζικο και η καταστροφή του σπαρτιάτικου στόλου υποχρεώνουν την Σπάρτη να προτείνει ειρήνη, την οποία όμως θα αρνηθεί τελικά ο Κλεοφών με καταστροφικές συνέπειες για την Αθήνα. Σε εκείνη, ακριβώς, τη στιγμή, όπου αχνοφέγγει μια ελπίδα για λήξη του πολέμου, η προτροπή του Απόλλωνα, στο τέλος του έργου, "Πηγαίνετε, και την ωραιοτέρα των θεών, την Ειρήνη, να τιμάτε", πρέπει να εκληφθεί ότι είχε διπλό αποδέκτη: τόσο τα πρόσωπα της τραγωδίας όσο και τους Αθηναίους πολίτες.
Ο Ορέστης του Ευριπίδη φαντάζει περισσότερο από κάθε άλλη τραγωδία του, εφιαλτικά σύγχρονη καθώς εξαίρει τη δύναμη της επαναστατημένης συνείδησης του ενός (ή της ομάδας των λίγων) του ατομικού δικαίου, απέναντι στην κατεστημένη συνείδηση μιας άκριτης πλειψηφίας.
Τους ρόλους στην παράσταση ερμηνεύουν οι:
Γιάννης Βούρος, Αγλαϊα Παπά, Τζένη Δριβάλα, Περικλής Μουστάκης, Γιώργος Κορμάνος, Γιώργος Τσαπόγας, Ανδρέας Κουτσουρέλης, Ερατώ Πίσση, Πέτρος Πετράκης. Στο ρόλο του Απόλλωνα ακούγεται η φωνή του Διονύση Σαββόπουλου.
Τιμές εισιτηρίων για την παράσταση: 50, 40, 30, 22, 16 ευρώ.
Αλλες παραστάσεις
11 Ιουλίου: Θέατρο Βράχων, Βύρωνας
6 Σεπτεμβρίου: Ολυμπία
O Ορέστης του Ευριπίδη ανεβαίνει στο Αρχαίο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας σε μετάφραση του Κ.Χ. Μύρη, σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη, μουσική Νίκου Κυπουργού, σκηνικά και κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ. Σε αντίθεση με τον Ορέστη στις ''Χοηφόρες'' του Αισχύλου, ο Ορέστης του Ευριπίδη δεν φεύγει μετά την μητροκτονία κυνηγημένος από τις Ερινύες. Βρίσκεται κατάκοιτος, μπροστά στο παλάτι, από αρρώστια που τον λιώνει: λύπη, μανία, λύσσα, οίστρος, είναι μερικά από τα πολλά ονόματα που της αποδίδονται από τα πρόσωπα. Πίσω από αυτά, όμως αναγνωρίζονται οι τύψεις για τη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας και οι ακατανόμαστες θεές, οι Ερινύες.