Η επιτυχία των τρομοκρατών είναι σχεδόν πάντα αποτέλεσμα παρερμηνειών, ή παρανοήσεων της τρομοκρατικής στρατηγικής. [David Fromkin, "The Strategy of Terrorism", Foreign Affairs, τ.53, αρ.4 (Ιούλιος 1975), σ.687]

Από τις 23 Δεκεμβρίου του 1975, ημερομηνία-ορόσημο για την έναρξη της δράσης της οργάνωσης με το όνομα 17 Νοέμβρη, η Ελλάδα βιώνει ίσως την πιο συστηματική και επίμονη ιδεολογική καμπάνια τρομοκρατίας στη Δυτική Ευρώπη. Μια παρατεταμένη φονική βεντέτα, η οποία έχει προκαλέσει δεκάδες θύματα και σοβαρούς τραυματισμούς, εκατοντάδες βομβιστικές επιθέσεις και υλικές ζημιές δισεκατομμυρίων.

Αντικείμενο της μελέτης του δημοσιογράφου και ιστορικού Γιώργου Κασιμέρη είναι η διερεύνηση πολλαπλών πτυχών της κορωνίδας της ελληνικής τρομοκρατίας, της 17Ν, της μακροβιότερης οργάνωσης αντάρτικου πόλης στην Ελλάδα, με τη μεγαλύτερη επιρροή στα πολιτικά δρώμενα της χώρας, αλλά και τα περισσότερα θύματα.
Το βιβλίο δεν επιχειρεί να εντοπίσει και να αποκαλύψει την ταυτότητα των μελών της οργάνωσης, είτε να συνεισφέρει στην τρέχουσα περί του θέματος συζήτηση, αναπαράγοντας θεωρίες συνομωσίας και πολιτικούς υπαινιγμούς.
Η προσπάθεια του Κασιμέρη τοποθετείται στο επίπεδο του επιστημονικού πονήματος και δεν ανακυκλώνει ατεκμηρίωτα στοιχεία, τα οποία ενσωματώνονται στους δημόσιους λόγους γύρω από τη δράση της οργάνωσης, με φρασεολογίες του τύπου "πληρωμένοι δολοφόνοι" και "ξένοι μυστικοί πράκτορες".

Ζητήματα προς διερεύνηση είναι οι πολιτικοκοινωνικές συνθήκες, μέσα στις οποίες η οργάνωση αναδύθηκε και έδρασε, ο ιδεολογικός προσανατολισμός και οι στόχοι της, αλλά και η πρωτοφανής -σε σχέση με αντίστοιχες οργανώσεις- αντοχή της στο χρόνο.
Η ανάλυση της ιδεολογίας της οργάνωσης, των μεθόδων δράσης, των στρατηγικών, της στάσης και των αντιδράσεων των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, είναι μέσα στους στόχους της έρευνας του Κασιμέρη, με απώτερο ζητούμενο την αποτύπωση μιας κατά το δυνατόν ολοκληρωμένης εικόνας της πολυσυζητημένης τόσο στον ελληνικό, όσο και στο διεθνή τύπο, 17Ν.

Μέσα από τη μελέτη αυτή αναδεικνύεται η αδυναμία των θεσμών και των διαδικασιών της ανοιχτής φιλελεύθερης δημοκρατίας να ανασχέσει την εγκληματική δράση βίαιων συνωμοτικών οργανώσεων, οι οποίες φαίνεται ότι μάλλον επωφελούνται από την ανάπτυξη των δημοκρατικών πολιτικών ελευθεριών, που παρέχει πολλές ευκαιρίες σε συσσωματώσεις τέτοιου τύπου να οργανώσουν τις επαναστατικές στρατηγικές τους.

Η περίπτωση πάντως της 17Ν αντιμετωπίζεται από το συγγραφέα με την ιδιαιτερότητα μιας οργάνωσης που επιτέθηκε εναντίον του πολιτικού συστήματος, με στόχο να προκαλέσει μια επαναστατική κατάσταση, αλλά τελικά λειτούργησε με τη φιλοσοφία ενός "κόμματος" που είναι αναγκασμένο να διατηρήσει μια μόνιμη παρουσία στον εσωτερικό πολιτικό στίβο.
Όπως και ανάλογες ευρωπαϊκές τρομοκρατικές οργανώσεις με τις οποίες παραβάλλεται, η 17Ν επιχείρησε να προκαλέσει την αποδιάρθρωση του κράτους με κίνητρο την περιφρόνηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και την εναντίωση στον ιμπεριαλισμό και το μονοπωλιακό καπιταλισμό.
Ωστόσο, η επαναστατική αδιαλλαξία της οργάνωσης και η προσπάθεια να συμβιβάσει τα γεγονότα με μια ιδεολογία αναχρονιστική, οδήγησε στην περιθωριοποίησή της.

Ο Κασιμέρης εξετάζει τα ζητήματα αυτά με κριτικό βλέμμα, εκμεταλλεύεται εξαντλητικά όλα τα προσβάσιμα στοιχεία γύρω από το θέμα του και οργανώνει το λόγο του με ακρίβεια και διεισδυτικότητα συνδυάζοντας επιτυχώς τις δύο ιδιότητές του, του πολιτικού δημοσιογράφου και του ιστορικού ερευνητή.

Εκδόσεις: Καστανιώτης
Tίτλος: Η επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη
Συγγραφέας: Γιώργος Κασιμέρης
Μετάφραση από τα αγγλικά: Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, Γιώργος Κασιμέρης
Σελίδες: 390
ISBN: 960-03-3263-0