Ο Ντομινίκ Περό γεννήθηκε το 1953 στο Κλερμόν-Φεράν της Γαλλίας και σήμερα ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Πήρε πτυχίο Αρχιτεκτονικής το 1978 από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και το δίπλωμά του στην Πολεοδομία από την Εθνική Σχολή Γεφυρών και Οδοστρωμάτων του Παρισιού το 1979. Το 1980 πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Ιστορία από τη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού.

Ο Ντομινίκ Περό (Dominique Perrault) άνοιξε το αρχιτεκτονικό του γραφείο στο Παρίσι το 1981. Ο πρώτος μεγάλος διεθνής διαγωνισμός που κέρδισε ήταν εκείνος για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας το 1989, και το 1992 ο διεθνής διαγωνισμός για το Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο και Κολυμβητήριο στο Βερολίνο. Μάλιστα, εκείνη την περίοδο, άνοιξε ένα ακόμα γραφείο στη Γερμανία.

Τα δύο αυτά έργα εξασφάλισαν στον Ντομινίκ Περό τη διεθνή φήμη του. Το 1996 κέρδισε τον διαγωνισμό για την επέκταση των εγκαταστάσεων του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Λουξεμβούργο, όπου άνοιξε και ένα τρίτο γραφείο το 2000. Συνεχίζοντας να εργάζεται σε διάφορα μέρη του κόσμου, το 2002 άνοιξε δύο ακόμη γραφεία, ένα στη Βαρκελώνη και ένα στη Βαλτιμόρη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το έργο του Ντομινίκ Περό είναι εξαιρετικά ετερόκλητο και περιλαμβάνει πολλές νέες κατασκευές και ανακαινίσεις. Τα αρχιτεκτονικά προγράμματα αυτών των έργων ποικίλουν από μεγάλα κτίρια, όπως πολιτιστικά και αθλητικά κέντρα, έως μικρότερα έργα, όπως αστικές παρεμβολές σε εγκαταλελειμμένες περιοχές και ιδιωτικές κατοικίες σε φημισμένες γειτονιές.

Τον Ιούνιο του 2003 κέρδισε τον διαγωνισμό για το Νέο Κτίριο του Κρατικού Ακαδημαϊκού Θεάτρου Mariinsky στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Το σχέδιο του Γάλλου αρχιτέκτονα επιλέχθηκε ανάμεσα από μια τελική λίστα έντεκα αρχιτεκτονικών γραφείων, κατά τη διάρκεια μυστικής ψηφοφορίας από διεθνή κριτική επιτροπή.

Ο Ντομινίκ Περό δίνει πολλές διαλέξεις (και στη χώρα μας) και συμμετέχει σε πολλές κριτικές επιτροπές και σεμινάρια. Διδάσκει επίσης σε πολλά ξένα πανεπιστήμια, όπως στη Βαρκελώνη, τις Βρυξέλλες και στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης. Έχει λάβει πολλά βραβεία, κυρίως το μεγάλο Εθνικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής της Γαλλίας το 1993 και το βραβείο Mies van der Rohe για τη δουλειά του στο κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας το 1997.

Επιπλέον, ο Περό είναι Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής, τιμητικό μέλος της Γερμανικής Εταιρίας Αρχιτεκτόνων και τιμητικό μέλος του Βασιλικού Ινστιτούτου Βρετανών Αρχιτεκτόνων. Από τον Νοέμβριο του 1998 έως τον Φεβρουάριο του 2001 διετέλεσε πρόεδρος του Γαλλικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής. Σήμερα, ο Ντομινίκ Περό είναι σύμβουλος σε θέματα αρχιτεκτονικής του Δημάρχου της Βαρκελώνης.

Το 2009, ο Γάλλος Πρόεδος όρισε τον Περό επιμελητή του Γαλλικού Περίπτερου Αρχιτεκτονικής στη Μπιενάλε της Βενετίας το 2010, ενώ φέτος κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό για το Μουσείο Dobrée στην πόλη Ναντ της Γαλλίας.

«Στην αρχιτεκτονική δοκιμάζω, δοκιμάζω και δοκιμάζω ξανά και ξανά. Αυτό θα πει πειραματισμός!», λέει ο Ντομινίκ Περό. «Όταν δοκιμάζουμε, μπορεί να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα. Μαθαίνουμε από αυτό, και από αυτό το μάθημα μπορεί να προκύψει ένα καινούργιο έργο. Πίσω από την πολύπλοκη μελέτη και την ανάπτυξη της ιδέας, που ορίζουν τον αρχιτέκτονα ως δημιουργό, βρίσκεται ο ίδιος ο «χρόνος» που είναι αναμφίβολα το αντικείμενο όλης της προσοχής του αρχιτέκτονα, η μόνη του μέριμνα, η μόνιμη ανησυχία του. Πράγματι, η πρόκληση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής είναι η ιδέα του «χρόνου» που έχει διαμορφώσει την ουσία της αρχιτεκτονικής κουλτούρας, η ιδέα που μετατρέπει κάθε κτίριο σε ένα μνημείο, μια ανάμνηση, μια αλήθεια. Είναι αληθινό έργο, όπως το επιστημονικό έργο, όπως στη βιολογία ή στα μαθηματικά ή στην αστρονομία».

Για την εξέλιξη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, ο Ντομινίκ Περό δηλώνει ότι: «Σήμερα με κάποια νέα υλικά, όπως π.χ. τις μεταλλικές ίνες, κάνουμε ριζικές αλλαγές, αναπτύσσουμε την αρχιτεκτονική σε σχέση με ένα τοπίο. Επειδή η τελική μου ιδέα δεν είναι πλέον ότι θέλω να κατασκευάσω ένα κτίριο. Στην πραγματικότητα, θέλω να κατασκευάσω ένα τοπίο. Η αρχιτεκτονική δεν πρέπει να έχει αναφορές, ούτε μοντέρνες ούτε μεταμοντέρνες, πρέπει να αποποιείται την ιστορία».

«Κατά τη γνώμη μου, ο όρος "αρχιτέκτονας" είναι πολύ συντηρητικός. Εγώ είμαι άνθρωπος των έργων. Μου αρέσει να δημιουργώ καινούργια έργα. Σήμερα το κάνω στο πεδίο της αρχιτεκτονικής, αύριο δεν ξέρω», σχολιάζει την αντίληψή του για τη δουλειά του ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ντομινίκ Περό.