The chopping machine of Colour Haze (An club)

18.10.2010
Καλά μπορεί η ταμπέλα να έλεγε sold out και κάποιοι να μείνανε απ’ έξω αλλά υπήρχε ακόμα λίγος χώρος για κάποιους που μείνανε απ’ έξω γιατί αν το σκεφτείς έχουμε υπάρξει μες το An περισσότερα σαρδελοποιημένα άτομα.

Καλά μπορεί η ταμπέλα να έλεγε sold out και κάποιοι να μείνανε απ’ έξω αλλά υπήρχε ακόμα λίγος χώρος γιατί αν το σκεφτείς έχουμε υπάρξει μες το An περισσότερα σαρδελοποιημένα άτομα. Τους Colour Haze τους έμαθα από έναν φίλο και από εκείνη την ημέρα κόλλησα με την ψυχεδέλεια και τον περίεργο μυστικισμό τους στις κιθάρες και τα μπάσα τους. Οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να μην είμαι το Σάββατο στη γνωστή μουσική γιάφκα της Σολωμού.

Με το που μπουκάραμε το πρώτο support(Human Asteroid) είχε τελειώσει και ετοιμάζονταν οι 1000 mods τους οποίους άνετα τους κάνεις για ξένη μπάντα. Οι ενισχυτές μπήκαν σε λειτουργία και οι μουσικές τους είχαν τέτοια δύναμη που νόμιζες ότι θα γκρεμιστούν όλα. Μία κυνική γλώσσα είπε πως μοιάζουν πολύ με Kyuss αλλά δε σκέφτηκε αυτή ακριβώς είναι η μαγκιά τους: ότι μπορούν να βγάζουν αυτή την ξερή, αλήτικη, γκαζιάρικη ροκιά που «φέρνει» στον μουσικό εγκέφαλο του Garcia χωρίς να εισπράττεις κάτι fake. Σε είχαν σε μια διαρκή τσίτα και ο ρυθμός τους είχε ποτίσει μέσα σου μέχρι να σταματήσουν να πατάνε γκάζι. Το Χιλιομόδι μπορεί να είναι υπερήφανο.

Μαζί με το φινάλε των προηγούμενων, εκτός απ τους Γερμανούς ήρθε και το πρόβλημα στον ήχο που ευτυχώς αποκαταστάθηκε αν και ο μπασίστας νόμιζες ότι θα τα παρατήσει όλα και θα φύγει. Ξεκινάνε και όλα γύρω σταματάνε να λειτουργούν όπως ήξεραν. Έχεις την εντύπωση ότι κάθε κομμάτι τους είναι μια ιεροτελεστία ,σε βάζουν με τα πρώτα τους riff σ’ αυτό το τριπάκι και παρ’ όλη τη μεγάλη διάρκεια των τραγουδιών τους δεν σε κουράζουν καθόλου. Τρία άτομα (Stefan Koglek,Philipp Rasthofer ,Manfred Merwald ) στη σκηνή δίνουν μαθήματα τεχνικής, γυρισμάτων με ομαλή προσγείωση του αεροσκάφους και ώριμης stonerιάς. Ο ντράμερ έχει στα χέρια του απ αυτές τις μπαγκέτες καλάσνικοφ που έχουν κάποιοι (βλέπε ντράμερ Mastodon) και καταλαβαίνεις πως είναι μία ολοκληρωμένη μπάντα. Δύο ανκόρ και κάποιες ώρες μετά, οι Colour Haze έχουν γίνει απ' τους αγαπημένους σου.

ΥΓ γκρίνιας 1: Το 1142 θα γίνει ο αγαπημένος αριθμός πολλών αν δε σταματήσει ή έστω ελαττωθεί η ιστορία με το κάπνισμα. Όχι δεν είμαστε ρατσιστές αλλά αντιπαθητικοί αντικαπνιστές.

ΥΓ γκρίνιας 2: Το να βγαίνει 00:00 το main συγκρότημα είναι λίγο άβολο για μερικούς...

Κική Παπαδοπούλου