Γ.Μ Σηφάκης, Aristotle on the function of tragic poetry

02.04.2002
Το βιβλίο του καθηγητή αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Γ. Μ. Σηφάκη "Aristotle on the function of tragic poetry" θα παρουσιάσει το παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στη Νέα Υόρκη στις 12 Απριλίου.
Το βιβλίο του καθηγητή αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, Γ. Μ. Σηφάκη "Aristotle on the function of tragic poetry" θα παρουσιάσει το παράρτημα του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στη Νέα Υόρκη στις 12 Απριλίου.

Το βιβλίο πραγματεύεται τη σημασία και τη κοινωνική λειτουργία της τραγικής ποίησης, όπως την αντιλαμβάνεται και την ερμηνεύει ο Αριστοτέλης στο έργο του "Περί ποιητικής". Οπως και άλλα έργα του Αριστοτέλη η "Ποιητική" είναι έργο περιγραφικό και κανονιστικό, ιστορικό και θεωρητικό: έχει να κάνει με μία τέχνη που δημιουργήθηκε και ασκήθηκε σχεδόν αποκλειστικά στην Αθήνα του πέμπτου και πρώιμου τέταρτου αιώνα. Η τραγωδία υιοθετήθηκε από άλλους Ελληνες στο δεύτερο ήμισυ του τέταρτου αιώνα και αιώνα και αργότερα διαδόθηκε , μαζί με την ελληνική γλώσσα σε ολόκληρο τον ελληνιστικό κόσμο και έγινε το χαρακτηριστικό γνώρισμα του ελληνικού πολιτισμού επί αιώνες μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Αριστοτέλη.
Ο φιλόσοφος δεν συζητά την παράσταση του δράματος καθ΄ εαυτήν. Ωστόσο θεωρεί τη μουσική ως μέσο μίμησης που ενισχύει τη σημασία του λόγου. Αυτό το υπαινίσσεται μόνο στην "Ποιητική" αλλά το εξηγεί πληρέστερα στα "Πολιτικά". Ο συγγραφέας εξετάζει εν εκτάσει τις απόψεις του Αριστοτέλη για τη μουσική και τη δραματική λειτουργία της.

Ο Αριστοτέλης διατυπώνει επίσης μία θεωρία πρόσληψης αναφορικά με αυτό που ονομάζει "οικεία ηδονή" της τραγωδία, η οποία προέρχεται από συγκεκριμένους τύπους πλοκής που αναπαριστούν φοβερά και οικτρά συμβάντα, αλλά οδηγούν τελικά σε αυτό που ονομάζει "κάθαρση των συναισθημάτων αυτού του είδους". Η γνωστή αυτή ελλειπτική διατύπωση αναλύεται σε ένα κεντρικό κεφάλαιο σε σχέση με τις κυριότερες ερμηνευτικές θεωρίες (ιατρική, ηθική, και γνωσιοκρατική), για να προταθεί μια νέα ερμηνευτική ανάγνωση που συνδυάζει όλες τις αναφορές στην έννοια της κάθαρσης σε όλα τα κείμενα του φιλοσόφου, με τη διδασκαλία του για τη φύση και λειτουργία των παθών, την οποία αναπτύσσει στη Ρητορική και τα ηθικά του συγγράμματα. Για τον Αριστοτέλη, τα πάθη είναι άμεσα συνδεδεμένα με την αρετή και συντελούν σημαντικά στην πρόσληψη της γνώσης και τη διαδικασία λήψεως αποφάσεων. Οι απόψεις αυτές του Αριστοτέλη επιβεβαιώνονται σήμερα από πρόσφατες έρευνες της νευρολογίας και νευροβιολογίας.
Η ελληνική έκδοση του βιβλίου ετοιμάζεται από τις Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης.